آیا از سلامت چشم کودکتان مطمئنید؟

«كندی بیدرمن» همانند دیگر بچه های مهد كودك عادی و طبیعی به نظر می رسید. او همیشه سرحال و شادمان بود، بازی اسكیت، دوچرخه سواری و بازی با دوستانش را بسیار دوست داشت. در انجام دادن تكالیف خود بسیار تلاش می كرد، اما باز هم نمی توانست همانند همكلاسیهایش باشد و به پای آنها برسد. پدر و مادرش تصور می كردند كه او یك كودك معمولی و طبیعی است و شاید این تقلای بیش از حد در مورد تكالیفش یك نوع وسواس كودكانه است. آنها هرگز تصور نمی كردند كه دخترشان مشكل بینایی دارد. اما «كندی» در سن ۵ سالگی پس از اینكه سگی نزدیك چشم او ضربه ای وارد كرد، به چشم پزشكی رفت و آزمایشات پزشكی از چشم او نشان داد كه یك چشم او اصلاً بینایی ندارد و چشم دیگرش نیز بزودی بینایی اش را از دست خواهد داد. او به بیماری امبلیوفیا یا تنبلی چشم مبتلا بوده است. این بیماری باعث كاهش بینایی چشم در كودكان می شود و تقریباً ۵۰۰ هزار نفر از كودكان قبل از رفتن به مدرسه به این بیماری مبتلا می شوند. پدر و مادر «كندی» از این واقعه شگفت زده و شوكه شدند، چرا كه او در بدو ورود به مهد كودك و حتی قبل از آن تحت معاینات چشم پزشكی قرار گرفته بود، اما هیچ كدام از آنها علائمی از بیماری در او نشان نداده بود.
داستان «كندی» خیلی هم عجیب نیست و از هر ۱۰ كودك، یكی از آنها با مشكل بینایی و چشم مواجه است. كارشناسان پس از مطالعات فراوان به این نتیجه رسیدند كه تقریباً یك سوم كودكان زیر ۶ سال با مشكل بینایی مواجه اند.
نوزادانی كه دچار تنبلی چشم هستند و از این بیماری رنج می برند، ممكن است در مراحل بعدی رشد خود نیز دچار مشكل شوند و تأخیری در رشد بعدی آنها ایجاد شود. به طور مثال، ممكن است نتوانند رفتارهای مناسب را تشخیص و برخی از الگوهای رفتاری را یاد بگیرند. مشاهده ساده معمولاً كافی نیست، زیرا والدین «كندی» نیز تصور می كردند چون دخترشان به اشیا نگاه می كند و از لحاظ ظاهری مشكلی ندارد، پس سالم است.
تحقیقات نشان داده آزمایشاتی كه در مهد كودك یا مدرسه روی بچه ها انجام می شود، معمولاً درست نیست، زیرا این آزمایشها را پرستاران یا افراد تحت آموزش انجام می دهد و ۶۸ درصد كارایی لازم را ندارد آزمایشات درست در مورد چشم باید توسط چشم پزشك یا متخصصین چشم انجام شود و علاوه بر استفاده از علائم مربوطه، از دستگاههای خاص و پیشرفته نیز برای دقیق تر بودن آزمایش استفاده شود.
دكتر «خوزه زابا» متخصص چشم می گوید: شما وقتی یك كودك را می بینید، نمی توانید متوجه مشكل بینایی او شوید، گاهی اوقات حتی علائم آن را نیز نمی توانید تشخیص دهید. اكثر اوقات این علائمی كه شما مشاهده می كنید، مربوط به مشكلات دیگری است و شما بر اساس آن نمی توانید مشكل اصلی را ریشه یابی كنید.
اگر كودك شما از انجام تكالیف مدرسه، خواندن نامه، نوشتن اعداد، سر باز زد، یا در انجام آنها تنبلی كرد، ممكن است علائمی باشد كه شما بتوانید متوجه شوید كه او دچار مشكل بینایی است.
بنابراین، ما به والدین توصیه می كنیم كه در سال دو مرتبه كودكان خود را نزد چشم پزشك ببرند و به دقت مورد معاینه قرار دهند.
گاهی اوقات والدین تصور می كنند كه تا قبل از سنین ۳ سالگی كودكان احتیاج به معاینه ندارند، در صورتی كه این درست نیست. پزشكان توصیه می كنند كه حتماً از بعد از ۹ ماهگی و تا قبل از سه سالگی مرتباً نوزاد یا كودك خود را نزد چشم پزشك ببرید و از سلامت چشمان او اطمینان حاصل كنید، زیرا هرچه زودتر بیماری را تشخیص دهید، درمان آن راحت تر و بهتر است و احتمال بهبودی بیشتر می شود. به محض اینكه والدین «كندی» متوجه بیماری او شدند، او را تحت درمان قرار دادند.
پزشكان یك رژیم غذایی مناسب و یك رژیم ورزشی برای او تجویز كردند و با انجام حركات خاصی، او را مجبوركردند تا از چشم تنبل و كم كارش بیشتر استفاده كند و كارایی آن را تقویت كند و از عینك طبی نیز استفاده كند و كم كم حس بینایی او تقویت شد و بهبود پیدا كرد. مادر «كندی» می گوید: معلمان مدرسه پس از آگاهی از مشكل وی به او كمك بسیار و سعی كردند اكثر درسها و امتحانات را به صورت شفاهی از او سؤال كنند به او اجازه دادند تا تكالیف خواندنی را بیشتر در منزل انجام دهد و حتی نسبت به بقیه دانش آموزان تكالیف كمتری به او دادند. در كلاس به او كاغذی می دادند كه فقط سفید بود و خطوط سیاه بزرگی داشت تا او قادر به تشخیص آن باشد و در ضمن سؤالها برای او در اندازه بزرگتر چاپ می شد. این باعث شد تا او دیگر احساس ناتوانی نكند و از همه بهتر اینكه با چشمان گریان به منزل بازنگردد و حالا او در سن ۷ سالگی به زندگی طبیعی خود بازگشته است و مثل دیگر كودكان قادر به دیدن است.

منبع : روزنامه ایران