تازه‌های پزشکی امروز

● رویکرد غیراختصاصی تعدیل ایمنی
بی‌کفایتی سیستولی قلب با فعال شدن سیستم ایمنی همراه است. در بررسی‌های پیش بالینی، تزریق مجدد خون اتولوگ که در خارج بدن تحت استرس اکسیداتیو بوده است به صورتی مناسب، تراز تغییر یافته‌ی سایتوکین‌های التهابی و تخفیف مرگ سلول را تغییر داده است. طی یک بررسی کوچک و مقدماتی ۶ ماهه در بیماران مبتلا به بی‌کفایتی احتقانی قلب، استفاده از این تکنیک تمامی علل مرگ و میر و بستری شدن را کاهش داد. در آزمون بزرگترین مفهوم، پژوهشگران به صورت تصادفی ۲۰۸۵ بیماری را که به CHF دسته ۲ تا۴ انجمن NYHA مبتلا بودند به صورتی مناسب تحت درمان قرار دادند (اجکشن فراکشن بطن چپ کمتر از ۳۰%). این بیماران ماهانه خون کامل مجاور شده با آنتی‌کواگولان و استرس اکسیداتیو یا دارونمای نمکی دریافت کردند. سازنده‌ی تجهیزات استرس اکسیداتیو که به خون اکسیژن، اوزون و نور فرابنفش به مدت ۲۰ دقیقه می‌داد، از بررسی حمایت مالی می‌کرد.
بعد از متوسط پیگیری ۱۰ ماهه، اختلاف قابل توجهی میان گروه‌ها از نظر پیامدها دیده نشد. اما احتمال نقطه‌ی پایانی اولیه (مرگ و میر به هر علت یا بستری شدن به علت بیماری قلب و عروق) به طور قابل توجه در دو گروه با درمان فعال کاهش یافت: بیماران CHF دسته‌ی ۲ NYHA و آنها که سابقه‌ی قبلی انفارکتوس میوکارد نداشتند.
● مقاومت به آسپیرین و پیامد قلب و عروق
به رغم مصرف روزانه‌ی آسپیرین، بسیاری از بیماران مبتلا به بیماری مستقر قلب و عروق، انفارکتوس میوکارد، حمله یا مرگ قلب و عروق را تجربه می‌کنند: «مقاومت نسبت به آسپیرین» (واکنش‌پذیری مداوم پلاکت به رغم درمان با آسپیرین) علت بروز بعضی از این حوادث است. اما تعداد اندکی از پژوهشگران چگونگی پیامدهای تاثیر مقاومت آسپیرین را در بیماران مبتلا به بیماری قلب و عروق مورد ارزیابی قرار داده‌اند.
محققان مروری طبقه‌بندی شده و متاآنالیز ۲۰ بررسی با آسپیرین انجام داده‌اند (با دوز ۷۵ تا ۳۲۵ میلی گرم در روز به تنهائی یا با یک داروی ضدپلاکت) که شامل ۲۹۳۰ بیمار دچار بیماری مستقر قلب و عروق بوده است. تمام بررسی‌ها شامل اندازه‌گیری مستقیم آزمایشگاهی فونکسیون پلاکت بود. در مجموع، ۸۱۰ بیمار (۲۸%) مقاومت به آسپیرین نشان دادند. حوادث خطرناک قلب و عروق (مثل مرگ، MI، حمله) به طور قابل توجه در گروه بیماران مقاوم به آسپیرین (۳۹%) شایع‌تر از بیماران حساس به آسپیرین بود (۱۶%). استفاده از عوامل کمکی ضدپلاکت تاثیری بر پیامدها نداشت.
● واسکولاریزاسیون مجدد بیماری چندرگی
بیماران مبتلا به بیماری چندرگی سرخ رگ تاجی یا با گرافت بای‌ پس سرخرگ تاجی CABG و یا بامداخله‌ی کرونر پرکوتانه PCI تحت درمان قرار می‌گیرند. اما در مورد پیامدهای CABG سنتی نسبت به PCI با استنت‌های جدید آغشته به دارو (DES) اطلاعات موجود محدود است. طی یک مقایسه‌ی مشاهده‌ای، تعداد ۹۹۶۳ بیمار PCI-DES و تعداد۷۴۳۷ بیمار به علت بیماری چند رگی در سال ۲۰۰۳ و ۲۰۰۴ CABG شدند. آنالیزهای آماری از نظر اختلافات دموگرافیک و بالینی اساسی بین دوگروه تطبیق داده شد. متوسط مدت پیگیری ۱۹ ماه بود.
در میان بیماران مبتلا به بیماری سه رگی، میزان مرگ و انفارکتوس میوکارد یا مرگ به طور قابل توجه در CABG پائین‌تر از PCI-DES بود. در میان بیماران مبتلا به بیماری دو رگ، میزان نسبت تصادفی مرگ (۷۱/۰) و MI یا مرگ (۷۱%) نیز به طور قابل توجه به نفع CABG نسبت به PCI-DES بود. در مجموع، بیماران CABG دارای میزان کمتر تکرار واسکولاریزاسیون مجدد نسبت به بیماران PCI-DES بودند. در زیر گروه دیابتی، اختلاف قابل توجهی در میزان مرگ و میر در دو گروه درمانی مشاهده نشد ولی بیماران CABG اساسا دارای میزان کمتر MI یا مرگ نسبت به بیماران PCI-DES بودند.
● ماری جوانا و بیماری پریودونت
استعمال دخانیات عامل خطرساز اولیه‌ی بیماری پریودونت است ولی استعمال کانابیس نیز ممکن است عامل موثر باشد. پژوهشگران به صورت آینده‌نگر تماس با کانابیس از سن ۱۰ تا ۳۲ سالگی و بیماری پریودونت را از سن ۲۶ تا ۳۲ سالگی در یک همنوای ۱۰۱۵ نفری ارزیابی کرده‌اند که در ۱۹۷۲ یا۱۹۷۳ به دنیا آمده‌اند.
در میان۹۰۳ شرکت‌کننده‌ای که تا سن ۳۲ سالگی پیگیری شدند، ۴۷% متوسط ۱ تا ۴۰ بار تماس سالانه با کانابیس و ۲۰% متوسط بیش از ۴۰ تماس سالانه و ۳۲% عدم مصرف را گزارش نمودند. نیمی از همنوا سیگاری قدیمی یا فعلی بودند. در سن ۳۲ سالگی، ۹۲% شرکت‌کنندگان دچار نوعی بیماری پریودنت بودند (که با عقب رفتن لثه و از بین رفتن پیوندهای لثه اندازه‌گیری می‌شد).
پس از کنترل از نظر استعمال دخانیات، احتمال نسبی بروز بیماری پریودونت در سن ۳۲ سالگی در گروه با تماس بالا برابر ۱/۳ و در گروه با تماس متوسط برابر ۵/۲ نسبت به گروه بدون تماس بود. احتمال نسبی ایجاد بیماری جدید پریودونت بین سن ۲۶ و ۳۳ به ترتیب درگروه اول برابر ۲/۲ و در گروه دوم ۵/۱ برابر گروه بدون تماس بود.
● درمان کنسرواتیو سرطان
اخذ تصمیم به درمان خانم‌های مسن دچار سرطان پستان به علت عوامل مختلف دچار عارضه می‌شود. در مقایسه با همسالان جوانتر، خانم‌های مسن‌تر به بیماری‌های دیگری هم دچار هستند و میزان امید به زندگی مستقل از سرطان پستان کوتاهتر و به طور متوسط تومورها دارای تهاجم کمتر می‌باشند.
طی یک بررسی، پژوهشگران ۳۵۴ خانم را پیگیری کردند (۷۰ تا ۹۲ ساله) که دچار سرطان پستان زودرس (کمتر از ۳ سانتی‌متر، بدون عقده‌ی قابل لمس زیربغل و بدون متاستازهای دوردست)، ۹۴%سرطان‌ها گیرنده استروژن مثبت بود. تمام خانم‌ها تحت عمل جراحی حفظ پستان قرار گرفته و از تاموکسیفن به عنوان آجووان استفاده کردند ولی هیچ یک دیسکسیون زیربغلی بیوپسی عقده‌ی مراقب، رادیوتراپی بعد از عمل یا شیمی درمانی آجووان نشدند. در طول متوسط پیگیری ۱۵ ساله، ۱۳% خانم‌ها به علت سرطان پستان و ۶۳% به علل دیگر درگذشتند. از ۸۶ خانم زنده مانده (۲۴%)، ۶۹ نفر مدرکی دال بر سرطان راجعه‌ی پستان نداشتند.
● درمان چند عاملی دیابت
با پیروی از رژیم درمانی چندعاملی، بیماران مبتلا به دیابت نوع دوم و میکروآلبومینوری می‌توانند از احتمال بیماری قلب و عروق بکاهند. تاکنون آثار این نوع درمان بر احتمال مرگ در این بیماران روشن نبوده است.
طی یک کارآزمایی تصادفی شده، ۱۶۰ بیمار دچار دیابت ملیتوس نوع دوم و میکروآلبومینوری یا از درمان شدید معطوف به هدف (تراز هموگلوبین گلیکوزیله کمتر از ۵/۶%، کلسترل توتال سرم کمتر از ۱۷۵ میلی‌گرم در دسی‌لیتر و فشار خون طبیعی) یا درمان متعارف به مدت متوسط ۸/۷% سال استفاده کردند. بیماران درمان فشرده از برنامه‌های تغییر رفتار (مثل رژیم غذایی و نرمش)، آسپیرین، بلوکرهای رنین آنژیوتانسین به علت میکروآلبومینوری، بدون توجه به فشار خون استفاده نمودند. نتایج آغازین، میزان بروز پائین‌تر مرگ و میر مرکب قلب و عروق و نقطه‌ی پایانی بیمارگنی با درمان فشرده را نشان داد که به سال ۲۰۰۳ منتشر شد. سپس به این بیماران منافع درمان فشرده اطلاع داده شد و به مدت ۵/۵ سال دیگر پیگیری شدند. در طول مدت ۳/۱۳ سال پیگیری، میزان مرگ به هر علت به طور قابل توجه در گروه درمان فشرده (۳۰%) کمتر از گروه درمان متعارف (۵۰%) بود. به همین ترتیب، مرگ قلب و عروق، حوادث قلب و عروق، نفروپاتی دیابتی، پیشرفت بیماری به سمت نوروپاتی ورتینوپاتی و سایر پیامدهای خطرناک به طور قابل توجه در گروه درمان فشرده نسبت به درمان متعارف از شیوع کمتری برخوردار بود.
● طول مدت اقامت در بیمارستان
ترخیص سریع بیماران دچارPE سبب افزایش مرگ و میر ۳۰ روزه‌ی بعد از مرخصی می‌شود.
در طول دهه‌ی گذشته، مدت درمان بستری بیماران دچار آمبولی غیرماسیوریه (PE) به طور اساسی کاهش یافته است که بیشتر به خاطر استفاده‌ی گسترده از هپارین با وزن ملکولی پائین و افزایش فشار برای کاهش طول مدت اقامت در بیمارستان (LOS) می‌باشد. پژوهشگران در بیش از ۱۵.۰۰۰ بیمار مبتلا به PE مساله‌ی LOS و مرگ و میر را بررسی کرده‌اند. این بیماران در ۱۸۶ بیمارستان مراقبت حاد از ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۲ بستری بوده‌اند. از ۱۴۳۹ بیماری که ظرف ۳۰ روز درگذشتند، ۶۴% در بیمارستان و ۳۶% پس از ترخیص فوت کرده‌اند. میزان مرگ و میر ۳۰ روزه‌ی پس از ترخیص در بیمارانی که کمتر از ۴ روز بستری بوده‌اند بیشتر از افرادی بوده است که ۵ تا ۶ روز بستری بوده‌اند. ۱۹% بیماران که دارای بالاترین احتمال مرگ و میر ۳۰ روزه بوده‌اند ظرف ۴ روز اول بستری مرخص شده‌اند، حال آن که میزان مرگ و میر در بیماران دارای پائین‌ترین احتمال ۲۶% بوده است.
● حوادث قلب و عروق جام جهانی
تیم فوتبال آلمان در جام جهانی ۲۰۰۶ به مقام سوم رسید و در نیمه نهایی به تیم ایتالیا (برنده‌ی نهایی) باخت. محققان حوادث کرونر (سندرم‌های حاد کرونر، آریتمی‌های علامتی، وقفه‌ی قلب یا ترخیص درمانی کاردیوورتر دفیبریلاتورهای قابل کاشت) را که ضمن بازی‌ها، پیش و بعد از بازیها و ضمن دوره‌ی زمانی منطبق در سال گذشته (دوره‌ی شاهد) در منطقه‌ی بزرگتر مونیخ بروز کرده بود با هم مقایسه کرده‌اند. در این بررسی فقط افرادی شرکت داده شدند که در آن منطقه زندگی می‌کردند.
میزان شیوع حوادث کرونر ضمن بازی‌های تیم آلمان به میزان ۶۶/۲ برابر بیشتر از میزان شیوع در دوره‌ی شاهد بود. در مردان میزان شیوع در این دوره۲۶/۳ برابر دوره‌ی شاهد و در زنان ۸۲/۱ برابر دوره‌ی شاهد بود. تعداد حوادث در بیماران دارای سابقه‌ی بیماری سرخرگ کرونر به چهار برابر و در افراد بدون سابقه‌ی شناخته شده‌ی بیماری کرونر به دو برابر رسیده بود. در طول بازی‌هایی که تیم آلمان حضور نداشت، افزایش دیده نمی‌شد.
● بیماری سلیاک در کودکان
مشخص شدن این موضوع که بیماری سلیاک (CD) در کودکان بسیار شایع‌تر از آن چیزی است که تصور می‌شد، درک نمایش بالینی این بیماری را مهم‌تر کرده است. محققان پرونده‌ی طبی تمامی ۱۴۳ بیماری را بازبینی کرده‌اند (۱ تا ۱۷ ساله) که ظرف یک دوره‌ی ۱۷ ساله دارای تشخیص CD بوده‌اند.
تعداد موارد تشخیص داده شده به طور قابل توجه در طول سالها از ۱ مورد به سال ۱۹۸۶ به ۹۳ مورد به سال ۲۰۰۳ افزایش یافته است، ضمن آنکه سن متوسط بیماران از ۳/۵ سال پیش از ۱۹۹۵ به ۷/۸ سال پس از ۱۹۹۵ افزایش یافته است. شایع‌ترین بیماری غیرمعده و روده‌ی همراه CD، دیابت نوع اول (۵۶ مورد)، تیروئیدیت (۱۵)، قامت کوتاه (۱۳)، سندرم داون (۱۱مورد)، سابقه‌ی خانوادگی CD(۱۰ مورد) و کمبود آهن (۹ مورد) بود. بیماری‌های GI که به تشخیص منتهی می‌شد شامل اسهال (۴۰)، بی‌کفایتی رشد (۳۶)، درد شکم (۳۲)، نفخ (۱۷) و یبوست (۸) بود.
● فعالیت جسمی و طول تلومر
تلومرها تکرار رشته‌های DNA به شمار می‌روند که کروموزوم‌ها را در برابر تجزیه حفظ می‌کنند. این جریان در پیری، یک اصل مهم به شمار می‌رود. طی یک بررسی، پژوهشگران ۲۴۰۰ فرد سالم (سن متوسط ۴۹ سال) را در بررسی شرکت داده و میزان ورزش جسمی را در ارتباط با طول تلومرلکوسیت ارزیابی کردند. شرکت‌کنندگان به ۴ گروه فعالیت جسمی از غیر فعال تا ورزش سنگین تقسیم شدند.
طول تلومر لکوسیت به طور متوسط برای هر سال عمر بیشتر، ۲۱ نوکلئوتید کم می‌شد. پس از کنترل از نظر سن، جنس، شاخص توده‌ی جسمی، سیگار کشیدن و وضعیت اجتماعی اقتصادی، مشخص شد افرادی که در چهاره‌ی بالای ورزش قرار دارند نسبت به پائین‌ترین چهاره‌ی ورزش تعداد ۲۰۰ نوکلئوزید بیشتر دارند.
● هزینه درد گردن و کمر
در سنجش سال ۲۰۰۲، ربع بزرگسالان آمریکایی طی سه ماه پیش از سنجش، کمردرد گزارش کرده بودند و ۱۴% درد گردن را ذکر کرده بودند. هزینه‌ی مراقبت بهداشتی این مشکلات فقرات اخیرا طی یک سنجش ملی دوباره ارزیابی شده است. تمامی ۲۳.۰۰۰ پاسخ‌دهنده وضعیت سلامت خود را گزارش کرده و حدود ۲۳۰۰ نفر مشکل فقرات را گزارش داده بودند.
پس از تطبیق از نظر سن و جنس، هزینه‌ی کلی سالانه‌ی سلامت برای پاسخ‌ دهندگان دچار مشکل فقرات از متوسط ۴۶۹۵ دلار به سال ۱۹۹۷ به ۶۰۹۶ دلار به سال ۲۰۰۵ رسیده بود. این صرف هزینه ۷۳% نسبت به متوسط هزینه‌ی بیماران بدون مشکل فقرات بیشتر بود. هزینه‌ی تهیه‌ی دارو بزرگترین افزایش نسبی هزینه را شامل می‌شد که با توجه به افزایش تطبیق داده شده‌ی تورم به ۱۷۱% از سال ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۵ افزایش یافته بود. بیماران دچار مشکلات فقرات، دو تا سه برابر بیشتر محدودیت وظایف جسمی، کاری و اجتماعی گزارش کرده بودند.

منبع : هفته نامه پزشکی امروز