بررسی میزان همبستگی بین قدرت عضلانی اندام های پایینی با آزمون های تعادلی در دو گروه سنی ۵۵-۶۵ و بالای ۶۵ سال

● مقدمه:
دوره سالمندی بعد از ۶۰ سالگی آغاز می شود. تعداد جمعیت سالمند جهان در حال رشد است، به طوری که در آینده به مرز ۲ میلیارد نفر خواهد رسید. در ایران نیز طی ۲۰ سال آینده ۱۰ درصد جمعیت را سالمندان تشکیل خواهند داد. ۲۰ درصد جمعیت بالای ۶۵ سال دارای مشکلات مختلف هستند. طی هر سال ۱۰ درصد سالمندان بالای ۷۵ سال استقلال قردی خود را از دست می دهند. همراه با تغییرات در سیستم های مختلف بدن، دستگاه های عصبی و عضلانی هم که از اجزا اصلی در راه رفتن و حفظ تعادل هستند، دچار ناتوانی می شوند و به دنبال آن، افتادن یکی از مشکلات اساسی است که در سالمندی شیوع پیدا می کند. ۲.۳ درصد مرگ و میر در افراد بالای ۸۵ سال به دلیل افتادن است. بهبود تعادل وافزایش قدرت عضلانی در کاهش میزان افتادن موثر است.
● هدف:
هدف از این مطالعه، تعیین میزان ارتباط بین آزمون های تعادلی ایستا، پویا و عملکردی با قدرت عضلانی اندام های پایینی و میزان افتادن در دو گروه از افراد زیر و بالای ۶۵ سال بود.
مواد و روش ها: تعداد ۱۵ نفر از افراد ۵۵-۶۵ سال و ۲۵ نفر از افراد بالای ۶۵ سال به صورت غیراحتمالی ساده انتخاب و با آزمون های تعادلی ایتسا، پویا و عملکردی مورد آزمون قرار گرفتند و در عین حال، قدرت ایزومتریک چهار گروه از عضلات اندام های پایینی آن ها نیز با دستگاه دینامومتر دستی اندازه گیری شد.
● نتایج:
برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری «تی» زوج، «تی» مستقل و آزمون همبستگی دو سویه استفاده شد. نتایج نشان داد که میانگین قدرت عضلانی اندام های پایینی در مردان و زنان اختلاف معنادار دارد. بین قدرت عضلانی در سمت چپ و راست اختلاف معنادار آماری وجود ندارد، در گروه ۲ بین قدرت عضلات اندام های پایینی و آزمون های تعادلی مختلف همبستگی بالایی وجود دارد ولی در گروه ۱ همبستگی در این حد نیست.
● نتیجه گیری:
با توجه به یافته های تحقیق حاضر می توان نتیجه گیری کرد که کاهش قدرت عضلانی بعد از ۶۵ سالگی رابطه معناداری با توان تعادلی،‌ ایستا، پویا و عملکردی دارد. برای کاهش میزان افتادن در سالمندان و همچنین کاهش عوامل خطر، وابستگی و در نهایت مرگ و میر آن ها، تقویت عضلانی از اهمیت بالایی برخوردار است.

بلوچی علی اکبر
ابراهیمی اسماعیل
اکبری محمد

منبع : پایگاه اطلاعات علمی