لزوم رویکرد به مربیان برجسته خارجی

به تازگی سطح کیفیت حضور مربیان خارجی در ایران با بررسی ۲۵ موضوع از سوی کمیته مربیان کمیته ملی المپیک بررسی شده است. در متن این تحقیق که روی ۲۳ مربی خارجی در ۱۵ ورزش مختلف انجام شده، آمده است: در بخش بررسی سطح تحصیلات مربیان مشخص شد که ۹۳ درصد مربیان حاضر در ایران دارای تحصیلات آکادمیک بوده و فقط ۷ درصد آنها دارای تحصیلات غیرآکادمیک هستند. در ارزیابی شرایط جسمانی مربیان نیز این گونه ذکر شده است: ۸۰ درصد این مربیان در وضعیت جسمانی خوبی به سر می برند، ۱۰ درصد وضعیت بسیار خوبی دارند و ۱۰ درصد متوسط هستند، ولی حتی یک مربی هم یافت نشده که وضعیت جسمانی بدی داشته باشد. همان مطالعات تصریح می کند که ۴۰ درصد از آنان بیش از ۲۰ سال ۲۶ درصد بین ۱۰ تا ۱۵ سال و ۱۴ درصد هم کمتر از ۱۰ سال پیشینه مربیگری داشته اند.
قسمت دیگری از مطالعات می گوید که ۵۶ درصد مربیان توانایی برطرف کردن ایرادات را داشته اند، ۳۴ درصد عملکردی بسیار خوب را به جا گذاشته اند وتنها ۱۰ درصد در حد متوسط بوده اند و ظاهرا مربی ضعیفی در امر برطرف کردن ضعف ها یافت نشده است.
آنجا که مربوط به برقراری ارتباط با شاگردان شان می شود، نتایج مطالعات فوق می گوید نیمی از مربیان خارجی عملکرد خوبی داشته اند ۳۸ درصد به کارنامه بسیار خوبی رسیده اند، ۱۷ درصد متوسط بوده و فقط ۵ درصد عملکرد مثبت کمی را به ثبت رسانده اند. در زمینه توجه به مسایل روانی ورزشکاران ۳۹ درصد مربیان در حد زیاد، ۳۹ درصد در حد متوسط و ۱۶ درصد در حد بسیار زیاد در این امر فعال بوده اند و بیشتر از ۶ درصد به نتیجه ضعیف نرسیده اند، ورزشکارانی هم که با این مربیان خارجی سر و کله زده اند، خبر از پرکاری آنها داده اند. ۴۱ درصد مربیان بیشتر از ۶ جلسه تمرین در هفته، ۴۷ درصد ۶ جلسه، ۶ درصد از مربیان ۵ جلسه و ۶ درصد نیز ۳ جلسه تمرینی برای شاگردان خود گذاشته اند. در مورد اهداف از پیش تعیین شده، ۷۶ درصد از مربیان در سطح بالایی قرار داشته اند، ۱۸ درصد در سطحی بسیار بالا ( زیاد) برآورد شده و ۶ درصد به حدود متوسط رسیده اند ولی هیچ یک از مربیان در حدود ضعیف یا بسیار ضعیف نبوده اند. در مورد شرایط اردوها نیز باید گفت تا ۶۹ درصد وضعیت اردوها تا حد زیادی برای پذیرش و حضور و کار مربیان خارجی مهیا است، ۲۵ درصد بسیار زیاد آماده پذیرش این مربیان هستند و فقط ۶ درصد در این خصوص به حد متوسط رسیده اند. در زمینه همکاری مربیان داخلی و خارجی هم باید گفت ۷۰ درصد مربیان تا حد زیادی با مربیان ایرانی همکاری موثری داشته اند و ۲۴ درصد به میزان بسیار زیادی با یکدیگر هماهنگ بوده اند و ۶ درصد به سطوح متوسط بالغ شده اند.
● استمرار همکاری
اینها که آمد، به خودی خود شرایط حضور و همکاری مربیان خارجی شاغل در ایران را مشخص می کند و شاید توضیحات بیشتری را نطلبد، ولی در مجموع جای تشکر و خوشحالی دارد که در اکثر زمینه ها نتیجه مناسب و مثبت به دست آمده و می توان براساس آن به ادامه حضور مربیان خارجی در محیط ورزش ایران و استمرار همکاری موثر آنان با ورزشکاران و مربیان و دستیاران داخلی آنها امیدوار ماند و چشم به آینده ای دورتر دوخت. آینده ای که در آن مربیان داخلی ما به چنان علمی مجهز شده باشند که به خارجی ها فقط در هیات مدرس و راهنما نیاز باشد و احتیاجی به تصدی پست سرمربیگری توسط آنان حس نشود. البته تا آن زمان هنوز راه زیادی مانده است. زیرا در اکثر رشته ها هنوز محتاج آموختن هستیم و فوتبال سرآمد آنها است و اگر کشتی را قلم بگیریم به ندرت رشته ای را می یابید که مربیان ما در آنها به حد کمال رسیده باشند.
● عرصه مبادلات
این راه از نظر دور نگه نداریم که ورزش عرصه مبادلات بین المللی است و باید برنامه داشت و دایما با علم روز خارجی در امر تدریس و کوچینگ در ارتباط بود خوشبختانه در راس ورزش ما افرادی نشسته اند که اکثرشان به این امر واقف و معترف اند و می گویند که ما باید هنوز در برخی مسایل کسب مهارت کنیم و به سطوح بالاتری برسیم. قابلیت های بالقوه ورزشکاران ما در برخی رشته ها غیرقابل انکار و مورد تایید ناظران خارجی هم هست، اما برای این که شکوفاتر شود، لازمه اش رسیدن به علم روز و بهره گیری هر چه بیشتر از مربیانی است که به این فاکتور مجهز باشند. خوشبختانه گزارشی که قسمتی از نتایج آن در سطور فوق آمد، محصول مطالعات کمیته ملی المپیک کشورمان و نتیجه گشت زدن در اردوهای مختلف و نگاهی به بیلان کار رشته هایی است که مربیان خارجی داشته اند و نتایج، اغلب مثبت بوده است. این می تواند مقدمه ای بر افزایش روابط و همکاری های ما با مربیان خارجی باشد، منتها از یاد نبریم، حالا که قرار است از مربیان خارجی بهره گیریم و مطالعات ما را به سوی آن سوق می دهد، قدری بیشتر خرج کنیم و از بهترین نوع آن سود جوییم و برترین و معروف ترین مربیان خارجی را به ایران بیاوریم، زیرا اکتفا به خارجی های متوسط به نوعی تضییع حق مربیان وطنی هم خواهد بود که پول بسیار کمتری هم می گیرند و شاید کارآیی بسیار بیشتری از مربیان معمولی خارجی داشته باشند.

منبع : روزنامه جوان