مردان ضیایی رودررو با لشکر دارای روحیه سرخ

یکی از جالب ترین مسابقات هفته شانزدهم لیگ برتر فوتبال ایران که فردا برگزار می شود، رویارویی دو تیم پرسپولیس و صباباتری در ورزشگاه آزادی تهران است. موقعیت دو تیم در جدول رده بندی در پایان هفته پانزدهم تفاوت محسوسی با یکدیگر دارد. پرسپولیس با ۳۵ امتیاز و بدون حتی یک شکست صدرنشین است، حال آن که صبا با ۱۰ امتیاز کمتر در جای چهارم نشسته است. با این حال همه می دانند که صبا امسال با طراحی تاکتیکی قابل قبول محمد حسین ضیایی و با درخشش مهره هایی مثل کلاه کج، آدویچ، فضلی، بیگی، کاشی، اسدی، فرزانه و البته گل محمدی تمام نشدنی، یکی از بهترین های لیگ جلوه کرده و کارنامه قبولی گرفته ولی بازی با پرسپولیس سخت ترین و مهم ترین تست برای مردان صبا خواهد بود. در هفته پانزدهم که صبا در صباشهر یک بر صفر به سپاهان باخت، سروصدای ضیایی بدجوری در آمد، زیرا او اعتقاد داشت حریف جز ضد فوتبال هیچ کاری نکرده و با بستن بازی و گرفتن فرصت ها از تک موقعیت های خود به خوبی سود جسته است. اگر چنین باشد، در آن صورت ضیایی این بار با تیمی روبه رو است که اگر بیشتر به سیستم بازی سپاهان معتقد و فزون تر از رقیب اصفهانی مجری آن نباشد، کمتر هم نیست.
● یک تیم بی تاب
این که صبا از بازی هایی از این دست چه درسی گرفته و جمعه چگونه مقابل قرمزهای پرطرفدار و بسیار خوش روحیه صف آرایی می کند، چیزی است که باید صبر کرد و دید اما قدر مسلم این که صبا به اندازه مسابقه اش با سپاهان هجومی ظاهر نخواهد شد، زیرا در صباشهر واقعاًَ میزبان و موظف به هجوم بود، حال آن که در دیدار با پرسپولیس باید مراقب حملات بیشتر رقیبش باشد که به سبب برگزاری این دیدار از هر جهت یک میزبان محسوب می شود و برای کسب ۳ امتیاز بی تاب خواهد بود تا مبادا مقام قهرمانی نیم فصل اول را در رقابت نزدیکش با سپاهان این روزها غایب از دست بدهد. بازی با پرسپولیس در ورزشگاه آزادی، اصول و الزام ها و فرمول های خاص خودش را دارد اما وقتی سایپا ۳ هفته پیش در این مکان روبه روی یاران نصرتی و باقری قرار گرفت، تا دقیقه ۹۴ (وقت تلف شده) صاحب دستاوردی بدون گل بود و فقط در این لحاظ گل خورد و تسلیم شد. آن گل و همچنین گل دیر هنگام دیگری که محسن خلیلی اواخر هفته پیش در شیراز در دروازه برق جای داد و باعث ثبت دهمین پیروزی فصل برای لشکر سرخ شد، یک بار دیگر این حقیقت را یادآوری کرد که پرسپولیس در زدن گل های دیرهنگام استادی دارد و چون ناامید نمی شود و با خسته کردن رقیبش و فقط هوشیاری اش در بخش های پایانی بازی بیشتر و بهتر به هدفش می رسد و بدش نمی آید که کار را به چنان دقایقی بکشاند و ضربات کاری را در آن لحظات به رقبا وارد کند.
● حسن بزرگ
جدا از گل های دیر هنگام متعددی که پرسپولیس در این فصل زد و خبر از استمرار بیداری ذهنی و توانایی جسمانی این تیم می دهد، حسن بزرگ قرمز ها یکپارچه و متحد بودن شان در میدان است. درست است که در مقاطعی از فصل شیث رضایی، آشوبی و آقایی حرف و حدیث هایی را در این تیم آفریده اند، اما این مسایل به هر شکل مهار شده و افشین قطبی با هنرمندی توانسته است آنها را در یک قالب منسجم و روال گروهی مناسب قرار دهد و وحدت تاکتیکی چشمگیری را به آنها ببخشد و همین مساله سلاح اصلی آنها جلوه کرده است. این تیمی است که ۹۰ دقیقه و حتی بیشتر از آن می جنگد، فن کنترل بازی را دارد، به موقع به حریف ضربه می زند و توان حفظ خود را دارد. شاید بتوان گفت که تعداد گل های زده پرسپولیس (۲۵ گل در ۱۵ بازی) رقم چشمگیری و در حد یک مدعی اول قهرمانی نیست، اما مهم تر از ارقام و آمار توانایی این تیم در کسب نتایج دلخواهش و اداره مسابقات به شکل و روالی است که خود دوست دارد و این فقط، صفت قهرمانان است. صبا در برابر چنین تیمی باید بسیار هوشیار عمل کند و مواظب حملات سرخ ها از دو سو و سانترهای شیث رضایی از راست و نوری از چپ باشد و بداند که خلیلی آقای گل فصل و فاطمی و همچنین آقایی و نیکبخت مردانی هستند که هر لحظه بوی گل می دهند.
● راه های مهار پیشاهنگ
اما همان بازی با برق هم نشان داد که پرسپولیس اگر تحت فشار قرار گیرد و نتواند در فضایی باز حرکت و اقدام کند، از هدفش دور خواهد شد و تیم محمود یاوری در نیمه دوم مسابقات شیراز چنان کاری را کرد و فقط مهارت و تجربه تبدیل کردن فرصت هایش به گل را نداشت. آیا امثال فضلی و آدویچ و کلاه کج این هنر را در روز جمعه از خود بروز خواهند دارد؟

وحید رسولی

منبع : روزنامه جوان