سینمای ایران روی دو نقش اول می چرخد

محبوبه بیات، تحصیلا ت ناتمام در رشته بازیگری و کارگردانی در دانشکده هنرهای دراماتیک دارد. شروع فعالیت هنری اش از سال ۵۰ در گروه تئاتر اداره فرهنگ و هنر مشهد بود.
آغاز بازیگری او در سینما با فیلم گوزن ها ساخته مسعود کیمیایی در سال ۵۳ بود.
نامزدی دریافت جایزه بهترین بازیگر نقش دوم زن در دهمین جشنواره فیلم فجر برای فیلم مسافران و نامزدی دریافت جایزه بهترین بازیگر نقش دوم زن در یازدهمین جشنواره فیلم فجر برای فیلم بندر مه آلود در کارنامه محبوبه بیات قرار دارد. به بهانه پخش سریال راه بی پایان با او گفت وگو کرده ایم.
▪ مشغول چه کاری هستید ؟
به تازگی تئاتر"درغیبت آدم" را برای جشنواره تئاتر بانوان داشتم که نسیم ادبی بازیگر آن بود. متاسفانه سرویس دهی تئاتر بانوان درتعهداتی که داشتند دقیق و به موقع انجام نشد و انصراف دادم که همین را برای جشنواره سنتی آماده می کنیم .
▪ مشکلات عرصه تئاتر چیست؟
اخیرا فقط یکی دونفر مثل پارسایی وجوددارند که تئاتر دوست دارند ; مسئله این است که مسئولین تئاتری اکثرشان با تئاتر رابطه عاطفی ندارند و تئاتر جزو دل مشغولی هایشان نیست و در مجموع برنامه ریزی دقیقی نمی توانند برای ما انجام دهند. تئاتر ما مختص به تئاتر شهرشده است، سالن های دیگر دارای استاندارد لا زم نیستند البته ما به همین چند سالن کوچک هم قانع هستیم، تعداد بچه های تئاتر زیاد است ولی نوبت به آنها نمی رسد.
▪ با این اوصاف آینده تئاتر چه می شود ؟
دراین شرایط فقط ما به عشق بچه های تئاتر متکی هستیم! آنچه که وجود دارد این عشق بیمارگونه خود ماست، زیرا بچه های تئاتر ازنظر مالی تامین نمی شوند و حاضرند برای تامین زندگیشان سرسریالها بروند، با این اوصاف تداومی ندارد.
▪ کارتان درسینما را درنقش کوتاهی در گوزنها شروع کردید، چطور وارد این عرصه شدید؟
فرزانه تائیدی یکی از دوستانم که قبلا با ایشان کارکرده بودم به کیمیایی معرفی ام کرد .
▪ شما که با کارگردان های بزرگی چون حاتمی، کیمیایی، بیضایی کارکرده بودید چرا این روزها کم کارید ؟
شاید به دلیل اینکه روحیه ام خیلی انعطاف پذیر نیست. زیرا کار رادرحد کمال دوست دارم و به آنچه که پیش می آید تسلیم نیستم، سعی می کنم به کارم جدی تر نگاه کنم که خیلی از دوستان از این موضوع خوششان نمی آید. یک مقدار این سخت گیری هایی که من از لحاظ اخلاقی و رفتاری دارم باب طبع خیلی از دوستان نیست .
▪ راه بی پایان را چطور انتخاب کردید؟
تماس گرفتند که اسعدیان کاری را برای تلویزیون شروع کرده است، چون سوابق اسعدیان را می شناختم و کارهایش را دوست داشتم بی درنگ قبول کردم. با اینکه کار شروع شده بود و نیمی از کار گذشته، وارد این کار شدم اما تجربه خوبی بود.
▪ برای رسیدن به این شخصیت تحقیقاتی هم داشتید ؟
بله ! گاهی ازدوستانمان پرسیده می شود چه کار می کنی؟ می گویند بیکارم و فقط فکر می کنند تا زمانی که جلوی دوربین هستند کار می کنند! من فکر می کنم هنرمند هیچ گاه بیکار نیست. درهرعملی کار می کنم حالا با نگاه به شخصیت ها یا تحقیقاتی که درپی آن هستم نشان می دهد که بیکار نیستم .
▪ کار با همایون اسعدیان چطور بود؟
می توانم بگویم بعد از ۳۶ سال کار احساس کردم، اولین باراست که مثل یک انسان با من برخورد می شود.
▪ نظرتان را در مورد بازی در این سریال بگویید ؟
من نمی توانم نظری دهم! اما از دوستان ومخاطبین می شنوم استقبال خوبی نسبت به این شخصیت و سریال شده است البته علت آن هم تفاهمی است که باکارگردان داشتیم و خوشبختانه هر دو از نسلی بودیم که حرف هم را خیلی خوب می فهمیدیم و همفکری یک جنسی با هم داشتیم. کار آنقدر منظم و درست بود که با اشتیاق به سرکار می رفتم.
▪ آخرین کار اکران شده شما چه بود؟
چند میگیری گریه کنی و آتش بس که همزمان اکران شد.
▪ فکر می کردید که آتش بس پرفروش شود؟
کارهای میلانی از تبلیغات خوبی برخوردار است و مردم روی آن وقصه هایش شناخت دارند، ضمن اینکه بازیگران و عواملی که حضور داشتند حساب شده بود.
▪ همکاری با میلانی چطور بود؟
چون برای این کار با عجله انتخاب شدم خیلی نتوانستم با میلانی برای این نقش صحبت کنم و با توجه به اعتمادی که به میلانی داشتم خود را به او سپردم. البته باید به نقش توجه بیشتری می شد اما نشد. متاسفانه سینمای ایران روی دو نقش اول می چرخد.
▪ اصولا کار با کارگردانهای خانم را ترجیح می دهید یا آقا؟
من فمینیست نیستم! با این نحوه تفکر فمینیستی در جامعه موافق نیستم، جهت دار نگاه نمی کنم و می گویم باید قوانین درمیان زن و مرد برابر باشد و دلیلی ندارد که من به عنوان یک انسان در درجه دوم قرار بگیرم. بحث عدالت اجتماعی است و نه مساوی بودن !
▪ مضامین سریال ها و فیلم ها چقدر با گذشته فرق کرده است ؟
به نظرم یک بعدی شده است. تمام قصه ها دریک خط حرکت می کند معضل جوانها; مثل اینکه کس دیگری دراین جامعه زندگی نمی کند .
▪ کار درسینما بهتر است یا تئاتر؟
شخصا تئاتر را ترجیح می دهم حتی حاضرم با پول کم کار کنم، درصورتی که کار باشد. حالا چه به عنوان بازیگر یا کارگردان. درهردوشکل آن انسان احساس می کند که خلاقیت های بیشتری دارد و حرف دلش را می تواند در تئاتر بزند. درسینما مجبور می شوی که مطابق با سلیقه دیگران باشی ولی کاش این امکانات را داشتیم که با این وضعیت کار تصویری نمی کردم.
▪ یعنی شغل دیگری ندارید غیر از بازیگری ؟
نه !
▪ نظرتان درمورد ورود جوانها به این عرصه چیست؟
الان متاسفانه نسل بازیگران ما ازوجهه ای برخوردار نیستند; هم دوره هایمان زیاد اطلاعات راجع به ما نداشتند درحقیقت یک نوع تخیل افسانه ای راجع به هنرمندان درذهنشان می پروراندند. الان این دم دست بودن ابهت حرفه ای ما را ازبین برده است .
▪ تا به حال دوبله کرده اید ؟
دوبله تخصص بسیار پیچیده ای است که هرکسی نمی تواند انجام دهد. ولی برای رادیو تجربه هایی داشتم و همچنان دارم.
▪ معضلات سینمای حال حاضرایران چیست ؟
تحت تاثیر همه معضلات جامعه است. آنچه که باعث دادن امکانات به یک هنرمند می شود داشتن روابط است که به عنوان پشتوانه باید داشته باشد و اگر این رابطه را نداشته باشد خیلی از موقعیت ها و فرصت ها را ازدست می دهد و این رابطه هم یک معضل سینمای ایران است .
▪ یک توصیف کوتاه درمورد این شخصیت ها می گویید ؟
ـ بهرام بیضایی: یک هنرمند خلاق و استثنایی است، شاید خصوصیات اخلاقی ایشان را نپسندم.
ـ جمیله شیخی: بازیگر پراحساسی بود که خیلی زود رفت و ازدوستان صمیمی ام بود.
ـ مهدی هاشمی: بازیگر بسیار سخت کوش و محترمی است.
ـ هومن سیدی: یک مقدار انرژی های این شخص کم است باید انرژی کسب کند.
ـ کتایون ریاحی: راهش را خوب پیدا کرد خوشبختانه بازیگر خوبی شد.
ـ مسعود کیمیایی: شعبده باز بزرگ.
ـ محمد رضا گلزار: پسر بسیار باادب و دوست داشتنی که باید دراین عرصه نقش های متفاوت بازی کند که نقشهایش شبیه به هم نباشد.
▪ چند کار آماده اکران دارید ؟
فیلم سینمایی ماهوش به کارگردانی درمنش و ملودی به کارگردانی جهانگیر جهانگیری را آماده اکران دارم.

نویسنده : مریم حضرتی

منبع : روزنامه مردم سالاری