تهدیدهای آبی

با گرم شدن هوا، بازار آب تنی هم رونق می گیرد. آن ها كه به رودخانه و دریا دسترسی دارند، تن به طبیعت می سپارند، آن ها كه ندارند، به استخرهای شخصی یا عمومی بسنده می كنند. شنا نه تنها ورزشی سودمند است، بلكه یكی از مفرح ترین سرگرمی ها هم به حساب می آید. اما این فعالیت شادی بخش می تواند خطراتی به همراه داشته باشد و حتی در صورت بی احتیاطی- تلفات جانی به جای می گذارد. شنا هم مانند دیگر فعالیت های تفریحی و ورزشی خطراتی به همراه دارد كه می شود آن ها را به چند دسته كلی تقسیم كرد:
۱) خطر غرق شدگی كه جدی ترین خطر شنا به حساب می آید.
۲) عوارض ناشی از تماس بدن با آب
▪ غرق شدگی ثانویه كه طی آن آبی كه بیشتر وارد ریه ها شده، شخص را دچار آسیب های جدی و مرگبار می كند.
▪ سندروم استنشاق آب شور
▪ گوش شنا گر یا گوش موج سوار كه طی آن یك برجستگی استخوانی (اگزوستوز) در داخل مجرای گوش به تدریج رشد می كند و بزرگ می شود. علت تشكیل این بافت استخوانی پاشیده شدن آب به داخل مجرای گوش است. تكرار این عمل در درازمدت باعث شكل گیری این بافت استخوانی به شكل نابجا می شود.
۳) قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی كه شامل:
▪ كلر كه برای ضدعفونی كردن آب استخر مورد استفاده قرار می گیرد باعث افزایش PH آب می شود، اگر افزایش PH به شكل كنترل نشده باشد، باعث بروز مشكلات چشمی و پوستی می شود.
▪ كلر می تواند روی رنگ مو هم تاثیر بگذارد، در اثر مواجهه طولانی مدت با كلر، موی بور به رنگ سبز متمایل می شود. موی قهوه ای بی رنگ می شود و به سمت بور شدن پیش می رود. به علاوه، كلر به ساختار مو آسیب وارد می كند، آن را چین دار و مجعد می كند و می تواند در درازمدت باعث ریزش مو شود.
▪ استنشاق كلر از سطح آب، می تواند در درازمدت ریه ها را اذیت كند به خصوص در مبتلایان به آسم.
۴) عفونت:
▪ آب، محیط خوبی برای بسیاری از باكتری ها، انگل ها، قارچ ها و ویروس هاست. اختلالات روده ای مانند حصبه، شبه حصبه، اسهال، ناراحتی های معده، عفونت های چشم و گوش و بیماری های پوستی نظیر عفونت های قارچی و زرد زخم، از طریق آب به راحتی قابل انتقالند.
▪ هپاتیت A می تواند از طریق استخرهای آلوده به افراد منتقل شود. عامل این بیماری گوارشی كه یك ویروس است می تواند به راحتی از طریق دهانی- مدفوعی به افراد سرایت كند. نه فقط آب آلوده بلكه رختكن ها، حمام ،استخر و دمپایی های مشترك نیز می توانند باعث انتقال این ویروس باشند.
▪ بعضی از عوامل بیماری زا مانند كریپتوسپوریدیوم، در برابر كلر مقاومند و می توانند متعاقب بلع آب باعث بروز بیماری های گوارشی و ایجاد اسهال شوند.
د) گوش از جمله اعضایی است كه در معرض تهاجم عوامل عفونی داخل آب قرار می گیرد، مجرای خارجی گوش و همچنین گوش میانی دو قسمتی هستند كه زیاد دچار این نوع عفونت می شوند.
▪ اگر غلظت كلر به درستی كنترل نشود، ممكن است در درازمدت باعث برونشیت مزمن شود.
۵) خطرات ناشی از نحوه عملكرد شناگر:
▪ ورزش شنا نیاز به محدوده وسیعی از حركات مفصلی به ویژه در مفصل شانه دارد. این ورزش تركیبی از انعطاف پذیری، كشش و تكنیك است كه اگر یكی از این سه عامل مختل شود شناگر در معرض آسیب دیدگی قرار می گیرد. شانه، زانو، ساق پا، آرنج و پشت به ترتیب محل های بروز آسیب در شناگران هستند.
▪ فعالیت مفرط در آب می تواند در درازمدت یا حتی كوتاه مدت دردسرساز شود.
شنای زیادی در سبك موسوم به پروانه می تواند منجر به بروز كمردرد یا درد شانه شود. در شنای نوع سینه، شناگر ممكن است به درد زانو و ران دچار شود، در نوع آزاد و كرال پشت، درد شانه كه ناشی از تاندونیت است، ایجاد می شود.
▪ تهویه ریوی بیش از حد (هیپرونتیلاسیون): شناگران برای افزایش مدت زمانی كه زیرآب سپری می كنند، قبل از رفتن به زیر آب اقدام به تنفس های بلند و متعدد می كنند. به این ترتیب میزان دی اكسید كربن خون به سرعت پایین می آید و هنگامی كه شخص زیرآب است، مكانیسم شروع فوری تنفس سركوب می شود. عدم تنفس به موقع باعث كاهش سطح هوشیاری شناگر در زیر آب می شود.
۶) خطرات محیطی (جریان آب و وضعیت جوی):
▪ جزر و مد، جریان های زیرآبی و شدت گرفتن جریان آب در رودخانه ها می توانند باعث خسته شدن شناگر شوند. او را به خطر بیاندازند و به زیر آب فرو ببرند.
▪ باد هم می تواند موج ها را تقویت كند و شناگر را از مسیرش منحرف كند.
▪ كاهش شدید دمای بدن (هیپوترمی) به دلیل سردی آب باعث خستگی سریع و از دست رفتن هوشیاری می شود.
▪ شدت آفتاب سوختگی در اثر انعكاس نور از سطح آب و نیز به خاطر فقدان لباس كافی تشدید می شود. این امر در بلندمدت به شكل گیری سرطان پوست كمك می كند.
۷) اشیای موجود در آب:
برخورد شناگر با موانع داخل آب هم می تواند خطرساز باشد. این موانع ممكن است اشیایی باشند كه به داخل آب انداخته شده (شیشه شكسته، تكه چوب، قوطی كنسرو) و یا اشیایی باشد كه از قبل در آب وجود داشته (گیاهان دریایی، سنگ) برخورد با قایق، كشتی، دیواره استخر یا حتی برخورد با دیگر شناگران حاضر در آب هم می تواند آسیب رسان باشد. موجودات خطرساز دریایی از مار و مرجان گرفته تا كوسه را هم به این فهرست اضافه كنید.

نسترن احمدی

منبع : روزنامه جوان