وقایع اتفاقیه لیگ ششم

لیگ ششم حرفه ای فوتبال ایران هم تمام شد. لیگی كه شروع و پایانش ۲۶۲ روز طول كشیده بود، با قهرمانی تیمی به پایان رسید كه شاید خوش بین ترین افراد هم پیش از آغاز لیگ چنین عنوانی را برایش پیش بینی نمی كردند.
سایپا با لورانت خوب و طوفانی شروع كرد و با علی دایی هم خوب و شیرین لیگ را به پایان برد تا مشخص شود اعتماد به مربیان جوان تاچه اندازه می تواند برای فوتبال ما مؤثر باشد. دایی با تیمی به مقام قهرمانی رسید كه خود با َآن هم در نقش بازیكن و هم در نقش یك مربی جوان عملكرد بسیار موفقی داشت.
شاید كار كردن با مربیان بزرگ در تیم های اروپایی باعث شده باشد تا او در نخستین تجربه مربیگری اش در فوتبال نمره ۲۰ بگیرد اما هرچه كه هست، این را باید پذیرفت كه او در فوتبال ما یك استثناء است. استثنایی كه هنوز شبیه آن را نمی توان در فوتبال نام برد.او با وجود بی مهری هایی كه بعد از پایان رقابت های جام جهانی در حق او صورت گرفت، یك تنه مانند كوه ایستاد تا بار دیگر ثابت كند كه در سایه توجهات خداوند می شود از بسیاری از غیرممكن ها را ممكن ساخت.
شاید روزی كه دایی برروی نیمكت مربیگری سایپا، جای لورانت آلمانی نشست، خیلی ها تصورش را هم نمی كردند كه او بتواند بدون سابقه حضور در كسوت مربیگری به توفیقی دست یابد اما او ثابت كرد كه تجربه می تواند در هر كاری مفید باشد و او نیز با توجه به تجربه بالایش در سال ها بازیگری فوتبال توانست موفقیتی را به دست آورد كه كمتر كسی تا به امروز موفق به كسب چنین عنوانی شده بود.دومین تجربه اولی ها در كار مربیگری، صمد مرفاوی بود.
او كه سال ها در كنار امیر قلعه نویی كار فوتبال و مدیریت در آن را آموخته بود، در اولین سال حضورش به عنوان سرمربی آن هم در تیم بزرگی چون استقلال اگرچه در پایان لیگ انتظارات را به تعبیر خیلی ها برآورده نكرد اما نباید فراموش كرد كه در همین لیگ و در كنار همین استقلال بودند كسانی كه نمی خواستند صمد به موفقیت آنچنانی برسد، چراكه شاید اگر او می توانست در نخستین تجربه اش كار بزرگی را انجام دهد، آنگاه به نوعی كار قبلی ها به زیر سؤال می رفت. آنهایی كه ادعا دارند فقط آنها هستند كه می توانند در كنار استقلال به عنوان قهرمانی برسند.صمد در نخستین تجربه اش هم تیمداری كرد و هم آبروداری. تیمی كه به دلیل یك اشتباه از حضور در رقابت های لیگ قهرمانان آسیا بازماند.
تیمی كه مدت های مدیدی نه مدیرعاملی داشت و نه مسؤولی كه بتواند همراه او تیم را اداره كند و تیمی كه حاشیه هایش امسال اگرچه كمتر از سال های گذشته بود، اما به واسطه تنهایی مرفاوی خیلی زود توانست اثر خودش را برروی او و تیمش بر جای بگذارد و گریبان تیمی را بگیرد كه خیلی ها آن را قهرمان مسلم لیگ ششم می دانستند.
صمد مرفاوی اگرچه به مقامی بهتر از چهارمی لیگ دست پیدا نكرد اما این چهارمی با توجه به مسایل اطراف استقلال هیچ چیز از توانایی های او كم نمی كند، هرچند كه شاید اگر او تجربه لازم را داشت و می توانست حواشی اطراف تیمش را جمع كند، حالا عنوانی به مراتب بهتر از چهارمی لیگ را با خود به بایگانی خاطراتش می برد.
سومین تجربه اولی ها در كار مربیگری به ابومسلم و خداداد عزیزی برمی گردد، كسی كه جانشین اكبر میثاقیان و قیاسی در ابومسلم شد. او در نیمه راه سكان هدایت سیاه جامگان را برعهده گرفت و در همان مدت هم نشان داد كه می تواند مانند همبازی گذشته اش در تیم سایپا یعنی علی دایی مربی بزرگی باشد.خداداد در ابومسلم همان طور كه پیش بینی می شد، با اسمی ها دچار مشكل شد و با جوانان و بی اسم و رسم ها بهتر كنار آمد تا مشخص شود كه در تیم خداداد، اسمی ها نمی توانند توفیق چندانی داشته باشند.
كسب عنوان ششمی لیگ ششم نمی تواند امتیاز كمی برای خداداد عزیزی باشد، چراكه او زمانی این عنوان را به دست آورده است كه خیلی های دیگر كه پیش از او سال ها كار مربیگری را انجام می دادند، در لیگ پایین تر از او قرار گرفتند تا به نوعی ارزش كار خداداد بیشتر خودش را نشان دهد. خداداد قطعاً در لیگ هفتم با ادعاهای بیشتری به كارزار لیگ خواهد آمد تا شایستگی هایش را هرچه بیشتر عیان سازد.
این ۳ مربی و این ۳ تجربه اولی در كار مربیگری در مجموع در لیگ ششم نمره قبولی گرفتند و راه را برای ورود مربیان جوان دیگر به فوتبال از هر نظر مهیا ساختند. در لیگ ۱۶ تیمی فوتبال ایران كسب یك عنوان قهرمانی، یك عنوان چهارمی و یك عنوان ششمی توسط مربیانی كه در كسوت مربیگری تجربه اول خود ر ا پشت سر می گذاشتند، می تواند یك پیام دیگر را نیز برای فوتبال ما به همراه داشته و راه را برای ورود مربیان جوان دیگر به صحنه مربیگری فوتبال بگشاید. همان بازیكنان دهه ۹۰ كه همراه با تیم ملی ایران در رقابت های جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه حضور داشتند و توانستند نتایج نسبتاً خوبی را نیز به دست بیاورند.
از همان تیم سال ۱۹۹۸ فرانسه مربیان جوان بسیاری در راه هستند، بعضی ها در كنار تیم ملی فوتبال ایران بر تجربیات خود می افزایند و بعضی های دیگر كار هدایت تیم های گمنام را پذیرفته اند اما نباید این را فراموش كرد كه آنها شایستگانی هستند كه باید هرچه زودتر چرخ سنگین فوتبال ما را به پشتوانه نیروی جوانی خود بچرخانند. مربیانی كه به نظر می آید هم شایستگی این كار را داشته باشند و هم توانایی آن را.

محمدرضا نصرالله‌زاده

منبع : روزنامه ابرار ورزشی