رئیس جمهوری که کشورش را فریب داد

چهار سال از حمله ارتش ایالات متحده امریکا و سقوط حزب بعث می گذرد و صدام حسین دیکتاتور سابق عراق نیز اعدام شده است. پس از سقوط صدام بیشتر مردم عراق به این موضوع فکر می کردند که این کشور دیگر به دوران سیاه و تاریک حکومت مصیبت بار دیکتاتور سابق بازنمی گردد.
چند سال پیش به رغم تمام مخالفت های بین المللی و مردمی با حمله نظامی به عراق، سرانجام امریکا و انگلیس در ۲۹ اسفند ۱۳۸۱ (۲۰ مارس ۲۰۰۳) به بهانه وجود تسلیحات کشتار جمعی در عراق و با تکیه به اصل «حق ذاتی دفاع از خود» یا «پیشدستی در دفاع از خود» اقدام خود را قانونی جلوه داده و به این کشور حمله کردند و در فاصله کمتر از چند هفته در ۲۰ فروردین ۱۳۸۲ (۹ آوریل ۲۰۰۳) بغداد سقوط کرد.
با اشغال عراق حکومتی که نزدیک به سه دهه نه تنها زندگی روزمره را به کام مسلمانان شیعه عراق تلخ کرده بود، بلکه رژیمی جنگ طلب در منطقه که آتش دو جنگ بزرگ را در خاورمیانه حساس ترین منطقه جهان شعله ور کرده بود، سقوط کرد.
مردم عراق در چند سالی که گذشت شاهد جنایت ها و خونریزی های زیادی توسط نیروهای اشغالگر و تروریست های داخلی بوده اند و اوضاع کنونی در این کشور پس از اعدام صدام به گونه یی شده که به باور بسیاری از کارشناسان و تحلیلگران مسائل بین المللی خطر بروز جنگ داخلی سبب نگرانی مردم عراق و همسایگان این کشور شده است.
اما جدا از تمام مسائلی که مردم عراق در حال حاضر با آن روبه رو هستند، موضوعی که باید به آن توجه کرد این است که مردم عراق و امریکا برای بیرون کشیدن صدام حسین از قدرت چه بهایی را پرداخت کرده اند؟ حمله به عراق فقط اشتباه نبود، بلکه بسیار بدتر از اشتباه بود. در حقیقت مردم امریکا باید برای درک میزان هزینه یی که صرف این جنگ شده و اشتباهاتی که در حمله به این کشور صورت گرفته چشم بندهایی که دولت امریکا به چشم آنها زده تا واقعیت ها را از آنها پنهان نگه دارد، کنار گذاشته تا بتوانند با حقیقت روبه رو شوند.
از آنجایی که هزینه های جنگ در عراق روز به روز در حال افزایش است، مردم امریکا باید این سوال را از خود بپرسند که صدها میلیون دلار پولی که صرف این جنگ شده آیا به جز اینکه نفعی برای شرکت های اسلحه و مهمات سازی و شرکت های ساختمان سازی داشته باشد هیچ نفعی برای شخص دیگری در این کشور داشته است؟
پاسخ این سوال نیازی به فکر کردن ندارد. جواب «منفی» است. اما سوال مهمتری که مردم امریکا باید به آن فکر کنند (همان طور که «جان کری» نماینده دموکرات کنگره و رقیب انتخاباتی جرج بوش در سال ۲۰۰۵ آن را مطرح کرد) این است که آخرین سرباز امریکایی که به خاطر این اشتباه (حمله به عراق) کشته می شود، چه کسی خواهد بود؟
هر روزی که می گذرد بوش در صفحه تلویزیون ظاهر می شود و می گوید که ما از عراق عقب نشینی نمی کنیم. چند وقت دیگر مردم امریکا باید حرف های احمقانه بوش در خصوص حمله به عراق را بشنوند؟ در ماه های گذشته روزنامه های انگلیسی با چاپ مطالبی در خصوص گفت وگوهای تونی بلر و جرج بوش در خصوص جنگ عراق نوشته بودند؛ بوش و بلر در سال ۲۰۰۳ مستقلاً تصمیم گرفته بودند با بی توجهی به درخواست جهانی به عراق حمله کنند. این موضوع نه تنها ثابت می کند بوش برای وارد کردن امریکا به جنگ دروغ های زیادی به مردم امریکا گفته بلکه ثابت می کند، تمام اظهارات بوش در خصوص تلاش وی برای جلوگیری یا به تاخیر انداختن جنگ با عراق نیز دروغ بوده است.
در حال حاضر یکی از نگرانی های بزرگ بسیاری از مردم امریکا و بیشتر گروه های فعال ضدجنگ امریکایی و بین المللی تکرار حادثه یی مشابه آنچه در عراق روی داد، است. این نگرانی از آنجایی حائز اهمیت است که در هفته های اخیر تعدادی از ژنرال های امریکایی در نامه یی تهدید کردند در صورتی که کاخ سفید دستور حمله به کشور دیگری را صادر کند آنها از سمت های خود استعفا خواهند کرد. اقدام ژنرال های ناراضی در صورت عملی کردن تهدید استعفا یک طغیان بزرگ در تاریخ ارتش امریکا تلقی خواهد شد، زیرا تاکنون ژنرال های امریکایی به رغم آنکه بعضاً به طور آشکار نارضایتی خود را از سیاست های پنتاگون ابراز کرده اند با این حال دوره خدمت خود در ارتش را به طور کامل به پایان رسانده اند.
تهدید به استعفای ۵ ژنرال نیروی دریایی و زمینی ارتش امریکا در شرایطی صورت گرفت که بهمن ماه گذشته نیز سه تن از فرماندهان عالی رتبه سابق امریکا در نامه یی به روزنامه انگلیسی «ساندی تایمز» از تونی بلر نخست وزیر انگلیس درخواست کردند تا از نفوذ و رابطه خود با جرج بوش رئیس جمهور امریکا برای جلوگیری از به راه افتادن یک جنگ جدید در منطقه حساس خاورمیانه استفاده کند زیرا به باور آنها یک جنگ دیگر نتایج مصیبت باری برای امنیت در منطقه، نیروهای ائتلاف در عراق و بحرانی تر شدن منطقه و تنش های جهانی دارد.
بسیاری از مردم امریکا، سیاستمداران منتقد دولت بوش و همچنین تعدادی از نظامیان سابق و فعلی امریکا بر این باورند که بوش با فرستادن ارتش امریکا به عراق و تبدیل این کشور به باتلاقی که سربازان امریکایی در آن گرفتار شده اند، با جان سربازان امریکایی قمار کرده است. وضعیت در عراق به علت اشتباهاتی که بوش در عراق مرتکب شده بسیار وخیم و بحرانی شده ولی تنها کاری که وی در این خصوص انجام می دهد این است که مالیات بیشتری برای اجرای سیاست های غلطی که امریکا را در وضعیت فعلی قرار داده، بگیرد.
در طول ماه های گذشته مردم امریکا اظهارنظرهای دروغین زیادی از بوش و سایر اطرافیان وی در پاسخ به سوال خبرنگارانی که جرات کرده اند بپرسند که آیا عراق برای امریکا یک تهدید واقعی بوده است، شنیده اند. مدارک زیادی وجود دارد که سازمان های اطلاعاتی امریکا برای آنکه بتوانند حمایت مردمی را در حمله به عراق به دست آورند، اطلاعات غلط و دستچین شده زیادی را به کنگره این کشور ارائه دادند و وقتی که آن اطلاعات را با آنچه که واقعاً در عراق وجود داشته مقایسه می کنیم، می بینیم که بوش امریکا را فریب داده است.
در حال حاضر همه متوجه نیرنگ بوش شده اند و قصد دارند به هر طریقی که شده مانع از توسل بوش به حقه دیگری برای به راه انداختن جنگ دیگری در خاورمیانه شوند. گروه های ضدجنگ و فعالان حقوق بشر به این نتیجه رسیده اند که احتمال دارد بوش برای سرپوش گذاشتن بر رسوایی عراق ممکن است جنگی دیگر به راه بیندازد.
به باور بسیاری از تحلیلگران، مواضع جدید جرج بوش رئیس جمهور امریکا در قبال ایران و تقویت ساختار نظامی این کشور در خلیج فارس یادآور برخی از صداهایی است که قبل از حمله امریکا به عراق در سال ۲۰۰۳ در امریکا شنیده می شد.
تلاش های بوش برای جلب حمایت عمومی از مواضع سخت خود علیه ایران باعث شده بسیاری از قانونگذاران امریکایی و تعدادی از مقام های دفاعی و اطلاعاتی دنیا به این موضوع فکر کنند که آیا این اقدامات مقدمه یی برای اقدام نظامی است یا خیر. بوش بارها بر این موضوع پافشاری کرده که او هیچ طرحی برای به راه انداختن جنگ جدیدی ندارد و تنها می خواهد از جان سربازان امریکایی در عراق محافظت کند، اما وی در هفته های اخیر با اعزام دومین ناو هواپیمابر حضور نظامی امریکا در خلیج فارس را به بالاترین میزان خود از زمان حمله امریکا به عراق در سال ۲۰۰۳ رساند.
تعدادی از کارشناسان حرفه یی امنیت ملی امریکا نیز به این موضوع اشاره می کنند که رویکرد مخاطره آمیز بوش می تواند به نبردی بسیار بزرگ تر از آنچه در عراق روی داد، منجر شود. زبیگنیو برژینسکی مشاور امنیت ملی جیمی کارتر رئیس جمهور اسبق امریکا در این خصوص به کمیته روابط خارجی سنای امریکا گفت؛ اگر شرایط در عراق به سوی بدتر شدن پیش رود مقصد نهایی این سرازیری احتمالاً برخورد با بخش بزرگی از جهان اسلام خواهد بود.
انتقادات کارشناسان سیاسی و انجمن های اجتماعی از سیاست های بوش در شرایطی صورت می گیرد که حتی خبرگزاری های معتبر بین المللی نیز (همانند آسوشیتدپرس) در گزارش های خود با اشاره به اینکه بوش در حال شرط بندی بر روی این موضوع است که او می تواند به دولت ضعیف نوری المالکی نخست وزیر عراق کمک کند و مانع از ورود جنگجویان و تسلیحات به عراق شود، می نویسند؛ این شرط بندی بسیار بزرگی است.
بوش قبل از تهاجم به عراق می گفت مردم این کشور از سربازان امریکایی با گل و شیرینی استقبال می کنند، ولی مردم عراق از سربازان امریکایی با خون، فشنگ، عملیات انتحاری، بمب و... استقبال کردند. بوش واقعاً چقدر به مردم امریکا دروغ گفت. مردم امریکا فراموش نمی کنند که وی قبل از آغاز جنگ عراق می گفت؛ جنگ در عراق کوتاه، ارزان و بدون خونریزی خواهد بود.
برای آگاهی بیشتر از دروغ هایی که بوش و سیاستمدارانش به مردم امریکا گفتند باید به گذشته برگردیم. بوش در ۱۹ مارس ۲۰۰۳ یعنی دقیقاً یک روز قبل از آغاز جنگ با عراق خطاب به مردم دنیا گفت؛ ما تمایلی برای وارد شدن به این جنگ نداریم ولی از آنجایی که مطمئن هستیم مردم ایالات متحده، دوستان ما و متحدانمان حاضر به زندگی در کنار یک حکومت یاغی نیستند و از آنجایی که عراق تبدیل به تهدیدی برای صلح و امنیت جهانی شده است باید مانع از اقدامات تهدیدآمیز این کشور علیه سایر کشورهای جهان شویم.
از حمله به عراق و اظهارات بوش و سایر همدستانش بیش از سه سال گذشته ولی هنوز هیچ مدرکی دال بر اینکه سلاح های کشتار جمعی در عراق وجود داشته، پیدا نشده است. در پنجم فوریه سال ۲۰۰۲ کالین پاول وزیر خارجه وقت امریکا به شورای امنیت سازمان ملل متحد گفت؛ پیش بینی ما بر آن است که عراق ۱۰۰ الی ۵۰۰ تن مواد شیمیایی در اختیار دارد که این مقدار برای تجهیز ۱۶ هزار موشک کافی است.
سخنان پاول در شورای امنیت حتی بعضی از مقامات عراقی را هم تحت تاثیر قرار داد. «عبدالتواب ملاهویش» که از مسوولان صنعت نظامی عراقی بود، فکر می کرد که از همه اسرار بغداد با خبر است اما مدارک ارائه شده از سوی دولت بوش چنان جنجالی بود که حتی او هم به تردید افتاد و بعد از سقوط عراق در بازجویی هایی که از وی و سایر سران عراقی به عمل آمد به بازجویان امریکایی گفته بود؛ من اطلاعات زیادی داشتم اما از اطلاعات ارائه شده از سوی دولت بوش حیرت کردم.
بوش در یک برنامه رادیویی در هشتم فوریه سال ۲۰۰۳ خطاب به مردم امریکا گفت؛ منابع اطلاعاتی ما مدارکی به دست آورده اند که در آن گفته شده هرچند که صدام همواره به ما می گوید سلاح شیمیایی نداریم ولی به ارتش عراق دستور داده است که از سلاح شیمیایی استفاده کند. اما با گذشت بیش از سه سال از آن اظهارات حقیقت آشکار شده است؛ هیچ کدام از تسلیحات موردنظر بوش، آلبرایت و سایر سیاستمداران امریکایی در عراق پیدا نشدند. آن ۱۶ هزار موشکی که آلبرایت از آن صحبت کرده بود، کجاست؟
دونالد رامسفلد وزیر دفاع مستعفی امریکا که بعد از پیروزی دموکرات ها در انتخابات کنگره امریکا مجبور به استعفا شد در تاریخ ۳۰ مارس ۲۰۰۳ در یک مصاحبه گفته بود؛ ما می دانیم که تسلیحات کشتار جمعی عراق در کجا هستند؛ آنها را در اطراف تکریت، بغداد و سایر نقاط عراق پنهان کرده اند. در جریان حمله امریکا به عراق، بغداد در ۹ آوریل و تکریت در ۱۴ آوریل سقوط کرد ولی تسلیحاتی که رامسفلد وزیر دفاع امریکا مدعی بود در این مناطق وجود دارد اصلاً پیدا نشدند، اما سوالی که در حال حاضر ذهن مردم عراق و امریکا را به خود مشغول کرده این است که اظهارات رایس، بوش و سایر سیاستمداران امریکایی براساس کدام مدارک صورت می گرفت؟ دلیل تمام سخنرانی های بی پایه و اساس بوش در خصوص توانایی های تسلیحاتی عراق آن بود که مردم امریکا را در خصوص حمله به این کشور قانع سازد. حالا صدام اعدام شده است اما نتیجه واقعی جنگ چه بود؟
وضعیت زندگی مردم در عراق بسیار وخیم و بحرانی شده است. آنها حالا حتی از ساده ترین امکانات زندگی مثل دسترسی به آب سالم، برق و مراکز درمانی برخوردار نیستند. آنها حالا باید فرزندان خود را در بند سربازان امریکایی ببینند و مردم امریکا نیز باید شاهد باشند که روز به روز سربازان آنها در عراق کشته می شوند.
روزی در عراق وجود ندارد که به کاروان سربازان امریکایی حمله نشود و خودروی بمب گذاری شده یی در عراق منفجر نشود و منجر به کشته و زخمی شدن افراد بی گناه زیادی نشود. بوش به مردم امریکا گفته بود ما برای اینکه امنیت مردم و کشورمان را حفظ کنیم و برای اینکه مردم عراق را از ظلم و ستم نجات بدهیم باید با عراق بجنگیم. ولی آیا حالا امنیت مردم امریکا و وضعیت مردم عراق در مقایسه با قبل از زمان حمله به عراق بهتر شده است؟

محمدصادق امینی

منبع : روزنامه اعتماد