یکی به نفع دخترها

«فاصله ای كه بین والدین و فرزندانشان ایجاد شده و روزبه روز بیشتر می شود كمبودهای عاطفی زیادی را به وجود آورده است...».
این واقعیت از چشم هیچ یك از ما پنهان نیست، اما وقتی برای یك نفر دغدغه و مسأله بشود، می تواند سرآغاز حركت فعال و دامنه داری باشد كه به نفع دخترهاست. سمیه سادات لوح موسوی، به این واقعیت در یك مصاحبه (شهریور ۸۱) اشاره و آن را سرآغاز فعالیت قلمی خود ارزیابی می كند. او كه تا كنون چهار كتاب برای دختران و زنان جوان منتشر كرده است كتاب پنجم خود را هم برای این مخاطبان به سرانجام رسانده و در گفت وگو با نشریه كتاب هفته (مهر ۸۲) می گوید: «كتاب های مختلفی را می بینیم كه برای دختران است، ولی یا آنقدر سنگین و ثقیل است كه حتی اگر حوصله نوجوان ها اجازه دهد بار سنگین الفاظ و سبك قلمش خواننده را خسته می كند و یا آنقدر نازل و كم ارزشند كه در گروه كتاب های اتوبوسی جای می گیرند.»
در میان بازار آشفته كتاب هایی كه مخاطب انبوه نوجوان را هدف می گیرند یك نفر از دخترها به نفع خودشان وارد میدان شده و از بیان این كه برای دخترها می نویسد، ابایی ندارد.
اولین كتاب او «گیرنده دخترم» كه اینك به چاپ سوم رسیده است حاوی نامه هایی است كه چهره های فرهنگی و نویسندگان و مشاهیر برای دخترانشان نوشته اند. این كتاب كه چاپ انتشارات سروش بود و بازتاب های بسیار خوبی هم داشت و براساس آن نخستین جشن دختران (۱۳۸۱) هم برگزار شد قدم بسیار بلندی برای ایجاد ارتباط عاطفی میان والدین و دختران نوجوان به شمار می آید و با استقبال خوبی از سوی خوانندگان نوجوان مواجه شده است.
در این كتاب نامه های كسانی چون محمود حكیمی، مصطفی رحماندوست، سیدمهدی شجاعی، صادق آئینه وند و یونس شكرخواه را می خوانید. كتاب دوم او «دخترانه» است كه چاپ جدید آن اخیراً با تغییرات جذابی در صفحه آرایی و قطع توسط انتشارات «تبارك» عرضه شد.
این كتاب مجموعه یادداشت های خواهرانه برای دختران امروز معرفی شده و از مطالبی با این عناوین تشكیل می شود: آهسته حمل شود، شكستنی است! - دشت پرحادثه بلوغ- روزهای مبادایی كه هنوز نیامده اند- حرف هایی كه باب دل مشاور نبود و...
زبان كتاب بسیار ساده و روان است و به موضوعاتی می پردازد كه مشكلات و مسائل روزمره نوجوانان است.
كتاب بعدی لوح موسوی «دوازده گام به سوی ناكامی» نام دارد و با عنوان كتاب كوچك شكست معرفی شده است. در این كتاب نشانه خاصی مبنی بر اختصاص آن به دختران وجود ندارد، اما عناوینی مانند آرزو، حسادت، تمسخر، بدبینی و... و لحن دوستانه و صمیمی كتاب روایتی ساده و صریح برای مخاطب دختر تلقی می شود.
«مادرت دقیقاً بر عكس خواسته هایت رفتار می كند... دوستت همان كاری را كرده است كه به آن حساسیت داری... آن وقت نفس هایت تند می شود و خون به چشمانت می دود... اصلاً به فكر نفس عمیق كشیدن نباش، اصلاً آب به صورتت نزن... تو موفق ترین انسان شكست خورده هستی...!»
نویسنده در كتاب چهارم خود مجدداً با صراحت مخاطب را تعیین می كند.
«زن باش!» این كتاب كه نخستین بار در سال ۸۴ توسط دفتر نشر فرهنگ اسلامی منتشر شد به مسائل روزمره زنان مخصوصاً زنان جوانی كه تازه ازدواج كرده اند، می پردازد و با استفاده از نظرات كارشناسان می كوشد تا به موضوعات و مسائل مبتلا به زنان و دختران جوان مثل فال و كف بینی، كار بیرون از خانه، برخورد با فرزند، اختلافات كوچك با همسر، رابطه با مادرشوهر و... بپردازد و راه های تازه ای برای حل این مشكلات كوچك بیابد.
نثر كتاب داستانی و روایی است و لحن و ادبیات خاصی میان مقاله و گزارش دارد.
«سفره كتانی را كه در دوران عقدشان گلدوزی كرده بود از كمد بیرون آورد، بوی تند نفتالین به مشامش خورد، سفره را به بالكن برد و به تابش آفتاب سپرد تا خورشید بوی نفتالین را از پارچه بگیرد، هنوز خیلی وقت داشت، شوهرش تازه به اداره رفته بود. گوشی تلفن را برداشت و...» سمیه سادات لوح موسوی در یادداشتی كه برای مجله رشد نوجوان نوشته است (تابستان ۸۵) از جشن تولد چهارده سالگی یك دختر نوجوان چنین می گوید: «تازه به خانه رسیده ام، امسال ارشد مدرسه هستم، اما درس خواندن را به طور محسوسی رها كرده ام، هنوز در نخواندن درس و بی انضباطی تازه كارم و هر روز اضطراب دارم، شیطنت ها اطرافم را پر كرده اند: اذیت برادرم، آزار دوستم، دخالت های مادرم... جیغ بلندی می كشم و همه را به نادانی محكوم می كنم. پدرم كیكی به شكل قلب برایم خریده است. پیشانی ام را می بوسد و ورود مرا به دنیای جدید تبریك می گوید...».
وجود چنین طرفدار پر و پا قرص و محكمی برای دختران نوجوان یك امتیاز است كه می توانند به داشتن آن ببالند و به اینكه كسانی فارغ از هر دغدغه و اهتمامی به مسائل ویژه و مشكلات خاص آنان توجه می كنند امیدوار باشند.

شیرین میرزاده

منبع : روزنامه همشهری