استثمار آمریکایی

● اعترافات یك جنایكتار اقتصادی
كتاب «اعترافات یك جنایتكار اقتصادی» شرح زندگی جان پركینز است كه زمانی در «آژانس امنیت ملی» آمریكا به فعالیت مشغول بوده است. پركینز ماموریت داشت كه سران كشورهای در حال توسعه را وادار به همسویی با اقتصاد آمریكایی و گرفتن وام از «بانك جهانی» و «صندوق بین المللی پول» نماید. در حقیقت این آژانس دو هدف اصلی را مدنظر داشت:
۱- ایجاد تضاد میان دولت و ملت- با توجه به این كه بازپرداخت و اقساط این وام ها بسیار سنگین بود، دولت ها نمی توانستند به تعهدات خود در قبال ملت ها جامه عمل بپوشانند. در نتیجه از سرمایه گذاری در بخش های اجتماعی، فرهنگی، بهداشتی و عمرانی باز می ماندند و بدین سان تضاد میان دولت و ملت شكل می گرفت.
۲- سلطه سیاسی و اقتصادی در پی عدم پرداخت اقساط این وام ها، عملاً امكان تاراج و به یغما بردن منابع طبیعی و ملی یك كشور توسط صاحبان قدرت های اقتصادی فراهم می آمد و بدین ترتیب ابرشركت های تجاری و حامی بزرگ شان آمریكا فرصت مناسب جهت سلطه سیاسی و اقتصادی را می یافتند. اما سئوال اینجاست كه قدرت های بزرگ چگونه و از چه ابزارهایی برای دستیابی به این دو هدف خود بهره می گرفتند؟ می توان در این باره به موارد زیر اشاره داشت:
۱- استخدام جنایتكاران اقتصادی
۲- ارائه گزارش های مالی ساختگی (جعلی)
۳- انتخابات ساختگی (انتخاب افراد دست نشانده)
۴- تشویق های مالی (جهت گرفتن وام)
۵- اخاذی
۶- رواج سكس
۷- قتل و گسترش انحرافات اجتماعی. جان پركینز پس از كشمكش های فراوان با «وجدان» خویش و دودلی های بی شمار بر سر افشای جنایت های اقتصادی ابرشركت های آمریكایی در كشورهای در حال توسعه و مشاهده نتایج این اقدامات، در نهایت تصمیم به افشای آنها می گیرد و این كتاب را در چهار بخش (پاره اول: ۱۹۷۱-۱۹۶۳/ پاره دوم: ۱۹۷۵-۱۹۷۱/ پاره سوم: ۱۹۸۱-۱۹۷۵/ پاره چهارم: از سال ۱۹۸۱ تا امروز) و ۳۵ فصل به رشته تحریر در می آورد. پركینز در «مرجع جهانی بررسی اجتماعی» (WSF) می گوید: امپراتوری شر در جهان آمریكا است نه كشورهایی كه آمریكایی ها از آنها نام می برند. وی عقیده دارد: «در نظام سرمایه داری اقتصاد بیش از آن كه یك علم باشد، وسیله توجیه راه هایی برای رسیدن به اهداف از پیش تعیین شده نظام [سرمایه داری] است.
اكنون گاه آن است كه به پا خیزیم و فریاد سردهیم كه بدهی های كشورهای توسعه نیافته غیرقانونی است و باید ابطال شود.» (ص۸) پركینز در ادامه می گوید شغل من این بود كه رهبران سیاسی كشورهای در حال توسعه را به شبكه وصل نمایم كه منافع تجاری- اقتصادی ابرشركت ها و آمریكا را تضمین نماید. و اگر در این امر موفق نمی گردیدم ماموران سیا (شغال ها) وارد عمل می شدند. آنها افرادی را كه با جنایتكاران اقتصادی همكاری نداشتند به قتل می رساندند (به مانند خاییم رولدوس رئیس جمهور اكوادور و عمر توریخوس رئیس جمهور پاناما) و در صورت شكست شغال ها، ارتش وارد عمل می شد.
وی می گوید هر كشوری كه در لیست تهاجم نظامی آمریكایی قرار می گرفت پنتاگون قبل از این حمله نظامی با شركت هایی كه باید بعد از جنگ در آن كشور سرمایه گذاری نمایند قراردادی را تنظیم و امضا می كرد. وی درباره هزینه یكی از این حملات نظامی می نویسد: «آمریكا بیش از هشتاد و هفت میلیارد دلار صرف جنگ عراق می كند در حالی كه سازمان ملل برآورد می كند كه با نصف این رقم می توان آب سالم، غذای كافی، خدمات بهداشتی، دفع فاضلاب و آموزش اولیه، برای تمام ساكنان كره زمین فراهم كرد.» (ص ۱۵) پركینز عقیده دارد آرمان اصلی در نظام سرمایه داری این است كه رشد اقتصادی به هر نحو و شكلی باید صورت پذیرد و هركسی به آتش این خرمن بیفزاید باید وی را ارج نهاد و هركسی كه در حاشیه قرار گیرد باید استثمار گردد. این نظام انسان ها را به حرص و طمع بیشتر تشویق می كند كه قطعاً سرنوشت بشریت را به مخاطره خواهد انداخت.
بیش از آنچه ما امروز شاهد آن هستیم یعنی فقر، فساد، تباهی، نسل كشی، فروش دختران و مرگ زنان و كودكان بی پناهی كه به خاطر امیال و آرزوهای خونخوارترین و جنایتكارترین افراد كه به نام مبارزه با تروریسم و برپایی دموكراسی، زندگی بشری و انسانی ما را به آتش و خشم و كینه آلوده می سازند و دموكراسی را ملعبه سیاست های غیرانسانی خود می كنند، «رسوایی كه آن را باید استثمار آمریكایی نامید.»

نویسنده: جان پركینز
مترجمان: میرمحمود نبوی، خلیل شهابی
ناشر: نشر اختران
چاپ اول: ۱۳۸۵

منبع : روزنامه شرق