سفری کوتاه به باغهای چای لاهیجان

دوباره اما بهار!
نه خیلی دور! یك ساعت با ماشین یا ۴ ساعت پیاده. اگر اهل لاهیجان باشی، فقط بستگی دارد كه دوستان پایه داشته باشی یانه.
گذشته از شالیزارهای دو طرف جاده كه این وقت سال، بوی نشای تازه برنج می دهند، گذر از جاده های كوهستانی با جنگلهای انبوه خودش صفایی دارد. لونك یك جایی همان بالا هاست. نه خیلی بالا، قبل از اسپیلی و بعد از سیاهكل. در میانه جاده های كوهستانی آبشاری هست كه از دل كوه سرازیر می شود و آب آن برفهای آب شده كوه درفك است.
شاخه های سبز و انبوه درختان، آبشار را احاطه كرده و تابلوی زیبایی از طبیعت، چشمان بازدیدكنندگان را نوازش می كند. روبروی آبشار، سمت چپ جاده، دره ای كم عمق وجود دارد و در انتهای آن رودخانه پر آبی است كه امتداد همان آبشار لونك است. بیشتر مسافران، دوست دارند روی سنگهای كنار رودخانه بنشینند و از نمناكی هوالذت ببرند. اگر غذا هم همراه نداشته باشید دوربین عكاسی وسیله واجب سفر شما است. حتی مهم تر از غذا. زیرا زحمت غذای توی راه به گردن كسی نمی افتد. كباب ترش مخصوص قصاب های گیله مرد كه لهجه گیلكی و دیلمانی را توأمان حرف می زنند، ناهار بی دردسر و خوشمزه ای است. قیمت مناسبی هم دارد و اگر كسی مایل با شد می تواند گوشت كبابی را كه به آن انجیر و پیاز ، سبزی معطر، رب محلی و ادویه مخصوص زده اند و به اصطلاح قوام آمدن بخرد و در جایگاهی مخصوص، آتشی بر پا كنند و زغال گرگرفته ای و كبابی! لونك پاتوق جوانان ماشین دار لاهیجان است و میانسال های سرحال و قبراق كوهنورد.
اگر ۴ ساعت پیاده روی به مذاقتان خوش نمی آید یا جزو جوانان بدون ماشین هستید، هنوز فرصت خوشگذرانی دارید.
آبشار كوچك شیطان كوه لاهیجان و استخر و جزیره زیبایش پذیرای شماست.
كنار آبشار لاهیجان پلكانی هست كه منتهی می شود به بام سبز. بعد از آن می توان سفر كوتاه را با یك وسیله نقلیه جالب همراه كرد، تله كابین! تله كابین تازه تأسیس لاهیجان، بدیع ترین و دست نیافتنی ترین طبیعت شمال را به مسافران هدیه خواهد داد. جایی بین شیطان كوه و كوههای فلاح خیر، وسط سلسله جبال البرز، كوههایی پوشیده از بوته های چای.
اگر اهل فرهنگ و هنر باشی، باز هم برایت مجال هست. بقعه شیخ زاهد گیلانی در محله شیخانبر، پذیرای زائران زیادی است.
موزه چای لاهیجان نیز كه آرامگاه كاشف السلطنه بنیانگذار چای ایران است، پر از اشیا قدیمی، كتب خطی و لباس های محلی زیباست. كمی بالاتر از سراشیبی، باغ كشاورزی واقع شده است كه در واقع پژوهشكده كشاورزی هم هست. در این پژوهشكده، انواع مختلف گل ها و گیاهان آپارتمانی و باغچه ای و درختچه های تزیینی تحت نظر كارشناسان، پرورش می یابد و دریاچه زیبایی هم دارد.
اگر هم اهل سیاحت باشی و هم زیارت، لاهیجان و توابعش بقعه ها و امامزاده های فراوان دارد كه از نظر معماری دارای قدمت چند صد ساله هستند. گرچه بافت جدید شهری خیلی از آثار قدیمی شهر را زیر خود مدفون كرده، هرگوشه و كنار شهر، چیزی دیدنی برای مسافران خوش ذوق وجود دارد. حمام گلشن نمونه ای از آنهاست.
بافت غربی لاهیجان قدیمی است و تا دلتان بخواهد كوچه پس كوچه های باریك و خانه های قدیمی دارد.
درهای چوبی خانه های قدیمی، كلون های آهنی زنانه و مردانه و روزنه های كوچك ناودان ها و سقف هایی كه هنوز در حمله مدرنیته، سفالین و نارنجی مانده اند. لاهیجان، شهر پیله های سفید كرمهای ابریشم است. صنعتی كه با بی توجهی مسؤولان سالهاست از بین رفته است. واگر كسی هم هنوز فصل بهار، برگ توت می چیند برای تغذیه كرمهای هنوز پروانه نشده، یا عشق به ابریشم دارد و یا عادت به نخ كشی پیله ها. بعضی ها هم پیله پرورش می دهند تا لبخند نوه ها را هنگام دگردیسی كرم ها به پروانه ببینند.
دوباره اما بهار، فصل چیدن چای بهاره، فصل جوانه های سبز، فصل پرندگان مهاجر دریاچه امیر كلایه و فصل پیله های سفید ابریشم، كه زمان پرواز شان نزدیك است.

مهدیه بلورچیان

منبع : روزنامه ایران