ضرورت نوآوری در پارک‌های فناوری

سرشت جهان، نوآوری مداوم است. آن به آن، نو می‌شود با شتابی فراتر از درک آدمی. پدیده‌های نو می‌گسترد و کهنه را زیر پر و بال می‌گیرد. آنتروپی زمان مدام در نوآوری و تخریب خلاق است؛ ساخت نو و تخریب کهنه، همچون طلوعی نو بر افق اندیشه و زمان. شومپیتر، واضع نظریه تخریب خلاق، می‌گوید پارادایم‌های اجتماعی بر هم بار می‌شوند؛ ظهور یکی به معنای فروپاشی و انقلاب در دیگری است. در ذات هر ساختی، تخریبی است.