یادآوری گذشته، زمانی سودمند است که ما را به دیگری نزدیک‌تر کند، نه دورتر/ اخلاقی‌کردن حافظه و احیای توان امید / نقش روشنفکران و عبور از فرهنگ قربانی‌

برای تودوروف، امید نوعی وفاداری به انسان است؛ وفاداری به این باور که در دل هر بحران، امکان معنا، پیوند و اخلاق هنوز زنده است. این نگاه به‌ویژه برای جوامعی که از دل جنگ بیرون آمده‌اند، چراغی است که راهی به‌سوی بازسازی روانی، فرهنگی و سیاسی می‌گشاید...در مواجهه با فاجعه، یکی از دام‌هایی که جوامع ممکن است در آن بیفتند، تبدیل‌شدن به «فرهنگ قربانی‌محور» است. او معتقد است که چنین رویکردی می‌تواند به نوعی رقابت قربانیان، حذف متقابل، و فراموشی مسئولیت‌های فردی و جمعی منجر شود. برای او، بازسازی معنوی جامعه، …