بیمارانی که باید «خاص» دیده شوند!

۵۳ ساله و کارمند بازنشسته است. هفت سال بیشتر است که دیابت نوع ۲ دارد، ولی اگر از روی ظاهرش قضاوت کنی، فکر می‌کنی یک آدم ورزشکار با پوست خوش‌رنگ و حال خوب است. صبح زود بیدار می‌شود و یک لیوان آب می‌خورد و راهی پارک می‌شود. روزی نیم ساعت پیاده‌روی در برنامه روزانه او جا دارد. قبل‌تر‌ها نان سفید با خامه و مربا صبحانه‌اش بود، اما حالا نان جو با پنیر کم‌نمک و گردو. خودش می‌گوید: «آدم یه عمر با شکم رفاقت کرده، حالا وقتشه یه ذره با عقلش رفیق شه.»