ضجه‌مویه‌ یک عکاس تبریزی

تبریز - ایرنا - می‌اندیشم به کلمه رنج. نزدیک یک دهه می‌شود که برای رنج مقدس درونم می‌نویسم. با خودم می‌گویم این رنج همچو آن دیگری ارزش نوشتن ندارد. اما می‌خواهم بنویسم و از خویش سوال کنم، اینکه در این شهر عکاس خبری شده‌ام تاوان کدامین گناه نابخشوده‌ای است که همچنان باید برایش عمر و جوانی و سلامت روحی و روانی‌ام را بپردازم؟