رویاهایی که زیر آب می‌رود

گوشه ای ایستاده بود، کلاهی نمدی بر سر داشت، عمق نگاهش آفتاب را دنبال می کرد که آرام آرام پشت ساختمان دانشگاه کمرنگ می شد؛ عصایش را در چمن وسط