ایران در سالهای اخیر و با اتخاذ یک راهبرد واقعگرایانه، بازدارندگی اتمی خود را بدون تولید سلاح اتمی محقق کرده است. این مسئله مبتنی بر تعریف «بازدارندگی» در حوزه علم روابط بینالملل است؛ جایی که سران واشنگتن و تلآویو بهخوبی میدانند که اگرچه توانایی اعمال ضربه اول به ایران را دارند و این ضربه میتواند برای تهران، آسیبساز باشد؛ اما به دلایل مختلف- ازجمله وسعت سرزمینی- ایران میتواند ضربه دومی به اسرائیل وارد کند که نابودکننده باشد...