بحران انرژی در ایران دیگر یک موضوع گذرا و مقطعی نیست. این بحران فراتر از صرفا مشکل کمبود منابع طبیعی و تغییرات اقلیمی یک انحراف سیاستی است که منبعث از تفکر «دولتگرایی» و «اقتصاد دستوری» میان تولید و مصرف برق فاصله انداخته است. این شکاف که به وضوح تاثیرات گستردهای بر روند تولید و فعالیتهای اقتصادی کشور در فصل تابستان گذاشته، با نسخههای مقطعی نظیر «مدیریت تقاضا» قابل حل نیست.