در دو مقطع کلیدی از سالهای ۱۳۸۵ و ۱۳۸۹، محمود احمدینژاد، رئیسجمهور وقت ایران، واکنشهای جنجالی به تحریمهای بینالمللی از خود نشان داد که نهتنها لحن تحقیرآمیزی داشت، بلکه به نحوی بازتابدهنده نگاه تقابلی دولت او نسبت به نظم جهانی و فشارهای بینالمللی بود. در هر دو مقطع، شورای امنیت سازمان ملل متحد نیز قطعنامههایی علیه برنامه هستهای ایران تصویب کرد که دامنه آنها بهتدریج گسترش یافت و پیامدهای اقتصادی و مالی مهمی برای کشور داشت. قطعنامههایی که ردپای آنها امروز در همه فعالیتهای اقتصادی …