میز ناهار خوری که من در زیر آن قرار گرفتم از این پلاستیک سیاه براق ساخته شده است که از فاصله ای شیشه را تقلید می کند. من به عنوان یک کودک ۷ ساله ، من در زیر آن می نشینم و از درب شیشه ای کشویی بیرون می رفتم در حالی که قطرات باران ژلاتینی کوچک چسبیده ، تسلیم می شد و سپس به سرنوشت خود می خورد. فقط زمان لازم بود قبل از اینکه فلاش بعدی رعد و برق به اطراف بچرخد تا بتوانم لبخند بزنم-پس دقیقاً وقتی مادرم از من عکاسی کرد ، به یک صفحه زیر جدول اعتصاب کرد. او به هر حال مرده بود مادرم. او هنگام ۴ سالگی از …