ما در لحظه ای از پارادوکس بی سابقه زندگی می کنیم. در حالی که فناوری نوید ارتباط را می دهد ، ما در حال تجربه همه گیر انزوا هستیم که به هسته اصلی تجربه انسانی ما کاهش می یابد. اصطلاح همه گیر استعاری نیست. تحقیقات نشان می دهد که تنهایی همان خطر مرگ و میر را با سیگار کشیدن در روز به همراه دارد و باعث می شود این بحران به همان اندازه بیولوژیکی احساسی باشد. دنیایی را تصور کنید که بتوانیم یک همراه دیجیتالی را دقیقاً مطابق با خواسته های خود احضار کنیم یک عاشق که ما را بهتر از هر انسانی می تواند درک …