قدرت نظامی، یکی از مؤلفههای اصلی اقتدار ایران اسلامی است؛ اساسا هر دستاوردی را که دیپلماتهای یک کشور در زمین دیپلماسی حاصل میکنند، ناشی از قدرت نظامی آن کشور است. در علوم سیاسی، نظریهای تحت عنوان «کلازِویتس» وجود دارد که میگوید «دیپلماسی» و «نظامیگری» دو روی یک سکه هستند و کشوری میتواند در عرصه مذاکره دیپلماتیک، به توفیق برسد و حرف خود را به کرسی نشاند که نظامیانش آمادهتر و زرادخانههایش پر و پیمانتر باشد.