مامایی که در جنگ پناهگاه مادران شد

زهرا ناری: وقتی آژیرهای خطر در شهر پیچید و آسمان پر از دود شد، بعضی‌ها چمدان بستند برای رفتن، اما بعضی دیگر کفش‌های خدمت را محکمتر بستند برای ماندن. در دل بحرانی که بوی ترس و ناامنی می‌داد، او برگشت؛ نه به خانه که به سنگر. سنگری سفیدپوش، با صدای آرامش‌بخش و دستانی که نه سلاح بلکه زندگی می‌بخشند. این روایت ایستادگی بانویی است که با یک دست، نوزادی را به دنیا می‌آورد و با دست دیگر، اعتماد مردم را به زندگی بازمی‌گرداند؛ زنی از جنس تعهد، از جنس ایران.