کاربرد برنامه‌های حرکتی

کنترل حلقه باز به‌ويژه در حرکت سريع براى اين منظور اتفاق مى‌افتد تا در درجهٔ اول به سيستم حرکتى فرصت دهد حرکت را به‌طور کامل بدون اتکاء به بازخورد اطلاعاتى آهسته که در کنترل حلقه بسته انجام مى‌شود، سازماندهى کند. اجراءکنندهٔ ماهر ظاهراً حرکت را از پيش سازماندهى مى‌کند تا بتواند از ابتدا آن را به‌درستى انجام دهد؛ لذا نيازى نداشته باشد که حرکت اشتباهى را تغيير داده يا آن را اصلاح کند. چندين فرآيند بايد به‌منظور اين سازماندهى از قبل ملاحظه شوند. حداقل، موارد زير بايد به‌طور اخص در رابطه با فرآيند برنامه‌ريزى حرکت مورد توجه واقع شود تا نتيجهٔ کار به اجراء ماهرانهٔ حرکات بيانجامد:

- عضلات مخصوصى که در حرکت مشارکت دارند؛

- ترتيبى که اين عضلات در عمل وارد و درگير مى‌شوند؛

- نيروهائى که در اثر انقباضات عضلانى به‌دست مى‌آيند؛

- زمان نسبى و ترتيب انقباضات عضلاني؛

- مدت زمان هر يک از انقباضات عضلاني.

اکثر نظريه‌ها در خصوص برنامهٔ حرکتى بر اين فرض است که حرکت از طريق نوعى مکانيزم عصبى يا شبکهٔ عصبي، از قبل برنامه‌ريزى مى‌شود. اين برنامه‌ريزى شامل زمان و اطلاعات رويدادى است. يک برنامهٔ حرکتى جزئيات اساسى معينى از حرکت و نحوهٔ اجراء آن را شامل مى‌شود؛ لذا دانشمندان صحبت از اجراءکنندگانى مى‌کنند که يک برنامهٔ حرکتي را انجام مى‌دهند. اين امر شبيه فرآيندهائى است که در اجراء برنامه‌هاى کامپيوترى مشاهده مى‌شود.

تشبيه برنامهٔ حرکتى به گرامافون بسيار مفيد است. صفحهٔ گرامافون نوع صداهائى را که مى‌شنويم، ترتيب شنيدن، طول زمان و شدت نسبى آنها را نيز تعيين مى‌کند. تمام جنبه‌هاى حرکت آن‌طورى که در صداى گرامافون مشخص شده است، در برنامهٔ حرکتى به‌طور خاص روشن نيست، ليکن در برنامهٔ حرکتى فعاليت‌هاى رفلکسى به‌طور يقين مى‌توانند -‌به‌طورى که در مبحث قبل توضيح داده شد- دستورات نهائى حرکت را تغيير دهند. اگر مفهوم برنامهٔ حرکتى را چيزى شبيه مفهوم صفحهٔ گرامافون تصور کنيد در اين‌صورت ايدهٔ کلى آن را دريافته‌ايد.