مایکوپلاسمای تناسلی

اپيدميولوژى

اپيدميولوژى مايکوپلاسما هومينيس (M. Hominis) و اوره‌آپلاسما اوره‌آليتيکوم (Ureplasma Urealyticum) شايع‌ترين مايکوپلاسماهاى تناسلى هستند و سندرم‌هاى ادرارى تناسلى و عفونت‌هاى پرى‌ناتال را به‌وجود مى‌آورند. هر دو ارگانيسم در مجارى تناسلى افراد سالم و فعال از نظر جنسى بدون ايجاد بيماري، کلونيزه مى‌شوند. ميزان کلونيزاسيون تناسلى در مردان کمى پائين‌تر از زنان است.

تظاهرات بالينى

تظاهرات بالينى اورتريت، اپيديديميت، پروستاتي، و بيمارى التهابى لگن تظاهرات آن را تشکيل مى‌دهد. گاهى اوقات، اوره‌آپلاسما شروع آرتريت واکنشى (بيمارى رايتر) را تحريک مى‌کند. التهاب‌هاى مفصلى ايجاد شده در افراد مبتلا به آگاما گلوبولينمى مى‌تواند ناشى از اوره‌آپلاسماها يا مايکوپلاسماها باشد. عفونت ناشى از مايکوپلاسما هومينيس در زخم‌هاى جراحي، محل‌هاى ضربه، و دريچه‌هاى مصنوعى قلب به اثبات رسيده‌اند. ارتباط اوره‌آپلاسماها با عقيمى مردان و زنان مورد اختلاف ‌نظر است.

تشخيص

تشخيص مايکوپلاسما هومينيس از طريق کشت معمولاً نياز به فرستادن نمونه به يک آزمايشگاه مرجع دارد اما گاهى مى‌توان آن‌را از کشت خون‌هاى معمول به‌دست آورد. معمولاً دليلى وجود ندارد که مجارى تحتانى تناسلى را براى مايکوپلاسماها بررسى نمود زيرا ارگانيسم‌ها در همه‌جا يافت مى‌شوند.

درمان

درمان عفونت ناشى از مايکوپلاسما هومينيس شامل تتراسيکلين (۲۵۰ ميلى‌گرم خوراکى هر ۶ ساعت) يا کليندامايسين (۱۵۰ ميلى‌گرم خوراکى هر ۶ ساعت) مى‌باشد؛ اريترومايسين مؤثر نيست. در حال حاضر تا ۴۵ درصد از سوش‌هاى مايکوپلاسما هومينيس ممکن است به تتراسيکلين مقاوم باشند. براى درمان عفونت‌هاى ناشى از اوره‌آپلاسما مى‌توان از اريترومايسين يا تتراسيکلين استفاده نمود. از آنجائى‌که به‌ندرت تشخيص ميکروبيولوژيک صورت مى‌گيرد، درمان مناسب بايد همه پاتوژن‌هاى احتمالى را پوشش دهد.