هس، هف، هل

	هست با ابله سخن گفتن جنون٭
		رک: جواب ابلهان خاموشى است
			٭ پس جواب او سکوت است و سکون	.................................. (مولوى)
	هست با هر خوب يک لالاى زشت٭
		رک: هر جا پرى رُخى است خرسى با اوست
			٭ صبر چون پولِ صراط آن سو بهشت	.............................. (مولوى)
	هست با هر لقمه خون ‌دلى ٭
			٭ .................................	نيست کس را چون حقيقت حاصلى (عطّار)
	هست پايان هر بهار خزان (نصرالله نوحيان)
		رک: اندر پس هر خنده دو صد گريه مهيّاست
	هست پرّ عقاب آفت وجود عقاب٭
		رک: دُم روبَه و بال روباه است
			٭ بر آشيان جهان خوشدلى مجوى که کس	نيافت شهپر عنقا بر آشيان عقاب
			تو را به‌دست تو سر مى‌بُرَد زمانه از آن	که................... (مجير بيلقانى)
	هست تنهائى بِهْ از ياران بد٭
		نظير: تنها بودن بِهْ که با بدان نشستن
		نيزرک: با بدان سر مکن که بد گردى
			٭ .............................	نيک با بد چون نشيند بد شود (مولوى)
	هست جنّت آن کسى را کو سخى است	و آن کسى کو بُخل ورزد دوزخى است (از جامع‌التمثيل)
		رک: سخى در دو عالم سربلند است
	هست سرمايهٔ احتراق جهانى شررى ٭
		رک: هيمهٔ بسيار را شراره‌اى کافى است
			٭ بدِ اندک مشمر خوار، که بسيار شود	........................... (ابن يمين)
	هست عيسىٰ مستِ حق، خر مستِ جو٭
			٭ هين به هر مستى دلا غرّه مشو	................................ (مولوى)
	هستى آورد مستى
		رک: اين منم طاووس علّيين شده؟
	هفت سال کلّه‌پاچه فروختم خودم يک انگشت نخوردم! (عا).
	هفت قرآن در ميان!
		نظير:
		هفت کوه در ميان!
		ـ گوش شيطان کر!
	هفت کوه در ميان!
		رک: هفت قرآن در ميان
	هفت نفر آينه به‌دست، فاطمه کچل سرشو مى‌بست! (عا).
	هلاک خنجر مفتند غازيان قجر!
		نظير: مفت باشد، گلوله جفت جفت باشد!
	هلاک مور از پرِ اوست
		نظير:
		مور را چون اجل رسد پر برآرد
		ـ مورى که پر درآرد عمرش رسد به آخر
		ـ پَر دَمَد از مورچه چو مرگش در رسد
		ـ مور همان بِهْ که نباشد پرش (سعدى)
	هلو، بيفت تو گلو! (يا: هلو، بيا تو گلو!)
		رک: اين هلو، اين هم گلو!
	هليله با هليله قند با قند٭
		رک: کبوتر با کبوتر باز با باز...
			٭ چه نيکو داستانى زد خردمند	.......................... (نظامى)
	هليله و مليله، انبار هفت طويله! (عا).
		رک: هليله و مليله، روغن ميخ طويله...
	هليله و مليله، روغن ميخ طويله، گردِ تهِ خزينه (عا).
		داروهاى دَدَه بزم آرا، داروهائى که پيرزنان اُمّل و نادان تجويز مى‌کنند