بر دست کس افتد چو تو یاری نه و هرگز

بر دست کس افتد چو تو یاری نه و هرگز		در دام کسی چون تو شکاری نه و هرگز
روزم سیه است از غم هجران بود آیا		چون روز سیاهم شب تاری نه و هرگز
در بادیه‌ی عشق و ره شوق رساند		آزار به هر پا سر خاری نه و هرگز
گردون ستمگر کند این کار که باشد؟		یاری به مراد دل یاری نه و هرگز
در خاطر هاتف همه‌ی عمر گذشته است		جز عشق تو اندیشه‌ی کاری نه و هرگز