علف‌کش‌های دی نیتروفنل

دى نيتروفنل‌ها از اولين ترکيبات شيميائى آلى هستند که به‌عنوان علف‌کش انتخابى به‌کار گرفته شدند. نمک سديم، ۴ و ۶- دى نيترو - او - کرزول (DNOC) تقريباً در سال ۱۹۳۳ وارد فرانسه و در سال ۱۹۳۷ وارد ايالات متحدهٔ آمريکا شد. داينوسب تقريباً در سال ۱۹۴۴ وارد آمريکا شد. اين ترکيب فعال‌تر از DNOC است و اکنن تنها دى نيتروفنلى است که به‌عنوان علف‌کش در آمريکا استفاده مى‌شود.

داينوسب يا به شکل يک مادهٔ قابل امولسيون حاصل از ترکيب فنل و يا به شکل يک نمک محلول در آب (معمولاً نمک آمونيوم يا آمين) فرموله مى‌شود. فنل نسبتاً عمومى است و براى کنترل کليهٔ رستنى‌ها همراه با آب و روغن کاربرد دارد. نمک‌ها انتخابى عمل مى‌کنند و براى کنترل گياه جوان علف‌هاى هرز قبل از سبز شدن يا بعد از سبز مى‌توانند به‌کار روند. لگوم‌ها و تعدادى معين از گياهان زراعى برگ‌باريک مقاومت خوبى به نمک‌هاى داينوسب نشان مى‌دهند.

داينوسب علف‌کش تماسى است که به‌وسيلهٔ تمامى بخش‌هاى در حال رشد گياه جذب مى‌شود. از آنجا که کاربرد آن در مقادير معمول باعث مى‌شود گياهان پژمرده ظرف چند ساعت خشک شوند، به‌نظر مى‌رسد که نفوذپذيرى سلول از بين مى‌رود. دى نيتروفنل‌ها همچنين مانع از اکسيداتيو فسفوريلاسيون شده و از توليد ATP جلوگيرى مى‌کنند. اين ترکيبات از طريق خوراکى سميت بالائى براى پستانداران (LD50 آن ۵۸ ميل‌گرم به‌ازاء هر کيلوگرم است) دارد و درجهٔ سميت آن از طريق تماس با پوست نيز بالا است (LD50 آن از ۷۵ تا ۲۱۲ ميلى‌گرم به‌ازاء هر کيلوگرم است) و بايستى با احتياط مورد بهره‌بردارى قرار گيرد.

داينوسب ترکيبى است از مخلوط چندين علف‌کش از جمله نپتالام که در يک محصول به نام ديناپ (يونى رويال) فروخته مى‌شود.