حکایت کافری کی گفتندش در عهد ابا یزید کی مسلمان شو و ...

بود گبری در زمان بایزید		گفت او را یک مسلمان سعید
که چه باشد گر تو اسلام آوری		تا بیابی صد نجات و سروری
گفت این ایمان اگر هست ای مرید		آنک دارد شیخ عالم بایزید
من ندارم طاقت آن تاب آن		که آن فزون آمد ز کوششهای جان
گرچه در ایمان و دین ناموقنم		لیک در ایمان او بس ممنم
دارم ایمان که آن ز جمله برترست		بس لطیف و با فروغ و با فرست
ممن ایمان اویم در نهان		گرچه مهرم هست محکم بر دهان
باز ایمان خود گر ایمان شماست		نه بدان میلستم و نه مشتهاست
آنک صد میلش سوی ایمان بود		چون شما را دید آن فاتر شود
زانک نامی بیند و معنیش نی		چون بیابان را مفازه گفتنی
عشق او ز آورد ایمان بفسرد		چون به ایمان شما او بنگرد