گر من خمار خود ز لب یار بشکنم

گر من خمار خود ز لب یار بشکنم		بازار کارخانه‌ی اسرار بشکنم
بر بام هفت قلعه‌ی گردون علم زنم		دندان چرخ سرکش خونخوار بشکنم
در هم کشم طناب سراپرده کبود		بند و طلسم گنبد دوار بشکنم
منجوق چتر خسرو سیاره بفکنم		قلب سپاه کوکب سیار بشکنم
گر پای ازین دوایر کحلی برون نهم		چون نقطه پایدارم و پرگار بشکنم
بر اوج این نشیمن سبز آشیان پرم		نسرین چرخ را پر و منقار بشکنم
بفروزم از چراغ روان شمع عشق را		ناموس این حدیقه‌ی انوار بشکنم
تا کی طریق توبه و سالوس و معرفت		جامی بده که توبه بیکبار بشکنم
خواجو بیا که نیم شب از بهر جرعه‌ئی		زنجیر و قفل خانه خمار بشکنم