پتی‌دین - PETHIDINE HCL

	نام فارسى		پتي‌دين
	نام انگليسى		PETHIDINE HCL
	نام تجارى دارو		Demerol, Pethadol, Meperidine HCL
	گروه دارويى		ضددرد مخدر
	گروه شيميايى دارو		آگونيست اپوئيدى
	مكانيسم اثر		با اتصال به گيرنده‌هاى اپيوئيدى در CNS اثرات ضددرد خود را اعمال مي‌کند.
	موارد مصرف		تسکين درد متوسط و شديد، آمادگى قبل از عمل، ضددرد حين زايمان.
	ميزان مصرف		درد متوسط و شديد: بالغين: ۱۵۰ـ۵۰ mg به‌صورت زيرجلدي، عضلانى يا وريدى هر ۴ـ۳ ساعت. کودکان: ۱mg/kg به‌صورت عضلان يا زيرجلدي، عضلانى يا وريدى هر ۶ـ۴ ساعت (حداکثر ۱۰۰mg هر ۴ ساعت).. پيش از عمل جراحي: بالغين: ۱۵۰ـ۵۰ به‌صورت عضلانى يا زيرجلدى ۵/۱ـ۵/۰ ساعت قبل از جراحي. کودکان: ۲/۲ـ۱ mg/kg به‌صورت عضلانى يا زيرجلدى ۵/۱ـ۵/۰ ساعت قبل از جراحي. ضددرد در ازيمان: ۱۰۰ـ۵۰ mg به‌صورت عضلانى يا زيرجلدى هر ۳ـ۱ ساعت (پس از منظم شدن دردهاى زايمان). موارد منع مصرف: حساسيت مفرط، شکم حاد، اختلالات تشنجي، حاملگى قبل از زايمان (گروه B) هنگام زايمان (گروه D)، شيردهي.
	توضيحات دارو		عوارض جانبي: دستگاه عصبي: سرگيجه، خواب‌آلودگي، عدم هماهنگي، سنکوپ، تاکي‌کاردي، براديکاردي، عدم آگاهى نسبت به زمان و مکان، منگي. گوارشي: خشکى دهان، تهوع، استفراغ، يبوست، اسپاسم مجارى صفراوي. ديگر موارد: اوليگوري، احتباس ادراري، تضعيف تنفس در نوزادان، انقباض برونش، فلبيت (در محل تزريق وريدي)، درد و سفتى محل تزريق زيرجلدي، افزايش سطح آميلاز سرم، ميوز. Toxic dose: ترمور، افزايش رفلکس‌ها، پرش عضلاني، کدورت شعور، پرخاشگري، توهم، تشنج، ميدرياز. احتياطات: آسم و اختلالات تنفسي، صدمه به سر و افزايش فشار داخل مغزي، تاکي‌کاردى فوق بطني، هيپرتروفى پروستات، گلوکوم، تنگى پيشابراه، نارسائى کبدى و کليوي، هيپوتيروئيدي، آديسون، افراد مسن و ناتوان. فارماکوکينتيک: شروع اثر: عضلانى / زيرجلدى ۱۵ـ۱۰ دقيقه، وريدى يک دقيقه. اوج اثر: عضلانى / زيرجلدى ۵۰ـ۳۰ دقيقه، وريدى ۷ـ۵ دقيقه. مدت اثر: ۴ـ۲ ساعت. انتشار: از جفت رد مي‌شود. متابوليسم: کبدي. دفع: کليوى (نيمه عمر ۴ـ۴/۲ ساعت). ملاحظات پرستاري: پيگيرى آزمايشگاهي: ـ از نظر عمق، ريتم و سرعت تنفس و اندازه مردمک‌ها در صورت دريافت دوز مکرر دارو. ـ قلبي‌عروقي: کنترل نبض و فشارخون قبل و پس از شروع درمان چرا که مصرف دارو ممکن است باعث تاکي‌کاردى و افت شديد فشارخون شود. توصيه‌ها: ـ در صورت نياز به تزريق مکرر روش تزريق داخل عضلانى بر تزريق زيرجلدى ارجحيت دارد. ـ تزريق سهوى داخل وريدى دارو ممکن است سبب تاکي‌کاردى و سنکوپ شود، بنابراين قبل از تزريق عضلانى عمل آسپيراسيون را انجام دهيد. ـ براى تزريق داخل وريدي، ۵0mg از دارو را با نرمال سالين يا DW5% تا غلظت ۱۰ـ۱ mg/ml رقيق کنيد و به آهستگى حداکثر با سرعت ۲۵ mg/min تجويز کنيد. ارزيابى باليني: وضعيت تنفسى و حالت مردمک‌ها: در صورت کاهش تعداد تنفس به کمتر از ۱۲ بار در دقيقه يا ميدرياز مردمک‌ها، و تنفس‌هاى سطحى با احتمال مسموميت داروئى پزشک را در جريان قرار دهيد (مقادير معمولى دارو فقط باعث ميوز خفيف مي‌شود. قرنيه: تزريق دارو ممکن است باعث بي‌حسى و از بين‌رفتن رفلکس مردمک شود. سندرم قطع دارو: قطع ناگهانى دارو ممکن است منجر به عوارضى مثل: تهوع، استفراغ، اسهال، اتساع مردمک، پرش عضلاني، بي‌قرارى و عصبي‌شدن شود. اين علائم با سرعت زياد ايجاد مي‌شوند و نسبت به مورفين سريع‌تر از بين مي‌روند.