نگارا، جسمت از جان آفریدند

نگارا، جسمت از جان آفریدند		ز کفر زلفت ایمان آفریدند
جمال یوسف مصری شنیدی؟		تو را خوبی دو چندان آفریدند
ز باغ عارضت یک گل بچیدند		بهشت جاودان زان آفریدند
غباری از سر کوی تو برخاست		وزان خاک آب حیوان آفریدند
غمت خون دل صاحبدلان ریخت		وزان خون لعل و مرجان آفریدند
سراپایم فدایت باد و جان هم		که سر تا پایت را جان آفریدند
ندانم با تو یک دم چون توان بود؟		که صد دیوت نگهبان آفریدند
دمادم چند نوشم درد دردت؟		مرا خود مست و حیران آفریدند
ز عشق تو عراقی را دمی هست		کزان دم روی انسان آفریدند