گرد ره تو کعبه و خمار نماند

گرد ره تو کعبه و خمار نماند		یک دل ز می عشق تو هشیار نماند
ور یک سر موی از رخ تو روی نماید		بر روی زمین خرقه و زنار نماند
وآن را که دمی روی نمایی ز دو عالم		آن سوخته را جز غم تو کار نماند
گر برفکنی پرده از آن چهره‌ی زیبا		از چهره‌ی خورشید و مه آثار نماند
جان چو بگشاید به رخت دیده که جان را		با نور رخت دیده و دیدار نماند
گر وحدت خود را با قلاوز فرستی		از وحدت تو هستی دیار نماند
جانا ز می عشق تو یک قطره به دل ده		تا در دو جهان یک دل بیدار نماند
در خواب کن این سوختگان را ز می عشق		تا جز تو کسی محرم اسرار نماند
از بس که ز دریای دلم موج گهر خاست		ترسم که درین واقعه عطار نماند