جوانان و اوقات فراغت (۲)

موزيک پاپ، لباس، زبان منابع مهمى براى جوانان در مقابل فرهنگ والدين آنها مى‌باشد شايد بتوان مشخص‌ترين مقاومت و خشم‌ را در جوانان آفريقائى - کارائيبى يافت که از اوقات فراغت و راستافاريانيسم براى ضربه زدن به بريتانيائى‌هاى سفيدپوست استفاده کنند (هبديج، جيلروي). گوش دادن به بلو / رگى رفتن به ميهمانى‌ها، ول گشتن در مراکز شهري، يا قرار داشتن در مرز اعتياد به مواد مخدر، جرم و فحشا تهديدى براى ارزش‌هاى قابل احترام سفيدپوستان و پليس زحمتکش به‌شمار مى‌رود و شايد جاى شگفتى نباشد که روابط بين پليس و جوانان سياه‌پوست از حالت ملايم فاصلهٔ زيادى داشته باشد. شورش‌هاى سال‌هاى ۱۹۸۱ و ۱۹۸۵ خشم و تنش گريبانگير جوانان سياه‌پوست و سفيدپوست در نواحى محروم داخل شهرى که در آنجا ميزان بيکارى بالا است را نشان مى‌دهد. در اينجا است که سياست‌گذارى‌هائى که در زمينهٔ ورزش و تفرحى آغاز شده بود، به نفع کمک‌هاى شهرى براى برخورد با جرايم رو به افزايش کنار نهاده شد. عوامل آشوب‌هاى شهرى به شکل گرهٔ پيچيده‌اى درآمده که از هم گشودن آن کار آسانى نيست، عده‌اى آنها را اعتراضاتى بنيادى مى‌دانند در حالى‌که عده‌اى ديگر آن را نوعى مصرف تهاجمى مى‌دانند که طى آن جمعيت به مغازه‌ها هجوم مى‌برد و کالاهائى که قدرت خريد آنها را ندارد غارت مى‌کند. بنابراين به هيچ روى تصادفى نيست که اموالى که بيشتر مورد سرقت قرار مى‌گيرد. شامل - وسايل ويژه اوقات فراغت، ويدئو، ضبط صوت، راديو، تلويزيون و نظاير آن است.

blues = نوعى آهنگ جاز آرام و غم‌انگيز. م.

reggae رگى = نوعى رقص و موسيقى عامه‌پسند غرب هندوستان با آهنگ تند. م.

طى چندين مقاله ويليس (Willis) استدلال کرده است که کار و دريافت دستمزد نمادهائى از بلوغ براى جوانان است. توانائى خريد کالاهاى ويژهٔ اوقات فراغت از بخش تجارى نه فقط به مفهوم استقلال مالى و بلوغ که همچنين مستلزم داشتن 'شخصيت' است. پرسش اساسى باقى‌مانده اين است که در نقاطى که فرصت‌هاى استخدامى وجود ندارد و جوانان نمى‌توانند کار پيدا کنند با اين جوانان بيکار چه بايد کرد؟ در مواردى که بر روى نردبان رشد، پلهٔ مربوط به کار وجود ندارد و انتقال از مرحلهٔ خانواده به مدرسه راه به‌جائى نمى‌برد چه بايد کرد؟ برنارد ديويز در کتابى به‌نام 'تهديد جوانان' (۱۹۸۶) استدلال مى‌کند که دولت مجبور شده است که دخالت کند و سياست ملى جوان را ارائه دهد که دربارهٔ انضباط کارى و برنامه‌هاى آموزشى MSC دور مى‌زند. از طريق بودجه‌اى که به آموزش ارزان‌قيمت جوانان اختصاص داده شده است، سياست درآمدزائى براى جوانان سربرآورده و معلوم شده است که طى ساله‌هاى دههٔ ۱۹۸۰ افراد جوان درآمد کافى براى خريد وسايل اوقات فراغت در اختيار نداشته‌اند و متکى به پدر و مادر خود باقى مانده‌اند (هم از نظر DHSS و هم از بابت امرارمعاش و مسکن). روشن است که بيکارى طبقهٔ جوان به راه‌هاى مختلف بر زندگى اين گروه تأثير مى‌گذارد نابرابرى‌هاى گسترده‌تر طبقاتي، نژادى و جنسيتى بار ديگر در بيکارى جوانان رخ مى‌نمايد. واقعيت اين است که جوانان سفيدپوست طبقهٔ کارگر در برنامه‌هاى YTS که کارفرمايان ارائه مى‌دهند، شرکت مى‌کنند و پس از دورهٔ کارآموزى درست مانند گذشته استخدام مى‌شوند حال آنکه زنان و گروه‌هاى سياه‌پوست بايد در برنامه‌هاى دولتى شرکت جويند که پس از کارآموزى دوباره آنان را به مراکز کاريابى ارجاع مى‌دهند. پژوهش‌هائى که در مورد برنامه‌هاى ورزشى براى افراد بيکار انجام گرفته حکايت از آن دارد که از ديدگاه اکثريت عمده‌اى از جوانان بيکار اوقات فراغت به هيچ روى جايگزين کار نمى‌‌شود و آنان بر اين باور هستند که برنامه‌هاى MSC و YTS فقط نوعى مرهم کار (مسکن) به‌شمار مى‌آيد.

درست به همان شکل که بازنشستگى با هويت شخص شبکه‌هاى اجتماعى و به‌کارگيرى وقت و منابع ارتباط دارد، به همان شکل مسائل جوانان و نوجوانان نيز با چنين عواملى سر و کار دارد. براى عده‌اي، جوانى دوره‌اى از محدوديت و قيد و بند با درآمد و فضاى ناکافى مشخص مى‌شود و دورانى است که دوستى‌هاى باعث مى‌گردد وقت آزاد به اوقات فراغت و لذت تبديل گردد. با اين همه از نظر عده‌اى ديگر، اوقات فراغت به مفهوم جشن گرفتن ' فقط يک بار در عمر جوان بودن' است. و به همين دليل بسيارى از اين فراغت با هرزگى و بى‌بندوبارى همراه است، چيزى که باعث دلمشغولى نيرو‌هاى انتظامي، آموزگاران، پژوهشگرانى که دربارهٔ مسائل جوانان و غيره کار مى‌کنند، مى‌گردد. پيچيدگى فرصت‌ها و محدوديت‌ها را بايد با توجه به افراد و شبکهٔ دوستانشان بررسى کرد فرايندى که با ظرافت در کتاب‌هاى سو تاونسند (Sue Townsend) قهرمان و خاطرات آدريان مول (Adrian Mole) مورد پژوهش قرار گرفته است. تا اين زمان پژوهش‌هاى اجتماعى اندکى دربارهٔ گشودن گرهٔ مشکل بيکارى جوانان و گاه تجربهٔ دردناک اوقات فراغت انجام گرفته است. جامع‌ترين و روشنگرانه‌ترين بررسيِ سوابق موجود را مى‌توان در کتاب کنت رابرت (Kenneth Robert) به‌نام جوانان و اوقات فراغت (۱۹۸۳) يافت.