وص، وط، وع، وف

	وصال چو به‌سر آيد فراق هم به‌سر آيد (حافظ)
	وصف العيش نصف‌العيش
		نظير: ذکر عيش نصف عيش است
	وصلت با قوم و خويش، معامله با بيگانه
	وصلهٔ ناهمرنگ بِهْ از سوراخ باز است
	وطن آنجاست کآزارى نباشد	کسى را با کسى کارى نباشد
		رک: بهشت آنجاست کآزارى نباشد
	وطن از دست مده آب بقا در وطن است
		رک: خاک وطن از ملک سليمان خوشتر
	وطن در کوى صاحب‌دولتان گير٭
		رک: شرف خواهى به گرد مقبلان گرد
			٭ مرا روشن روان پير خردمند	ز روى عقل و دانش داد اين پند
			که از بى‌دولتان بگريز چون تيز	......................... (سعدى)
	وعده از حد بشد و ما نه دو ديديم و نه يک ٭
		نظير: برات عاشقان بر شاخ آهوست
			٭ گفته بودى که شم مست و دو پوست بدهم	.......................... (حافظ)
	وعدهٔ وصل چون شود نزديک	آتش شوق تيزتر گردد
	وفا با جمال کم سازد٭
		رک: هزار وعدهٔ خوبان يکى وفا نکند
			٭ وصلش اخسيکتى اميد مدار	که.............. (ايثراخسيکتى)
	وفا به قيمت جان هم نمى‌شود پيدا
		نظير: منسوخ شد مروّت و معدوم شد وفا	زين هر دو نام ماند چو سيمرغ و کيميا (عبدالواسع جبلى)
	وفا جستن از سنگَ چشمان، خطاست٭
			٭ نبينى که چشمانش از کهرباست	........................... (سعدى)
	وفادارى را بايد از سگ آموخت (از جامع‌التمثيل)
	وفادارى مجوى از دهر خونخوار٭
		رک: دنيا وفا ندارد
			٭ ........................	محال است انگبين در کام ارقم (سعدى)
	وفا در مذهب خوبان روا نيست ٭
		رک: هزار وعدهٔ خوبان يکى وفا نکند
			٭ جفا کن تا توانى کرد زيراک	...................... (جمال‌الدين عبدالرزاق)
	وفا کن تا صفا بينى
		رک: وفاى عهد نکو باشد ار بياموزى
	وفا را نگهدار و سر را بده (از جامع‌التمثيل)
		رک: وفاى عهد نکو باشد ار بياموزي
	وفا مجوى ز معشوق اگر چه فرزند است (سليم تهرانى)
	وفا و مهر از کودک بياموز٭
			٭ مصاحب، در رهِ عشق جهانسوز	................. (مصاحب)
	وفاى عهد نکو باشد ار بياموزى٭
		نظير:
		وفا نگهدار و سر را بده (از جامع‌التمثيل)
		ـ وفا کن تا صفا بينى
		ـ عهد مشکن که هر که پيمان بشکست	از پاى درافتاد و برون شد از دست
		ـ اى خاک بر آن سر که در او عهد و وفا نيست
			٭ .........................	وگرنه هر که تو بينى ستمگرى داند (حافظ)
	وفاى هر چيز بيش از آدميزاد است
		رک: سگ وفا دارد ندارد آدمى