ساقیا باده که اکسیر حیات است بیار

ساقیا باده که اکسیر حیات است بیار		تا تن خاکی من عین بقا گردانی
چشم بر دور قدح دارم و جان بر کف دست		به سر خواجه که تا آن ندهی نستانی
همچو گل بر چمن از باد میفشان دامن		زانکه در پای تو دارم سر جان‌افشانی
بر مثانی و مثالث بنواز ای مطرب		وصف آن ماه که در حسن ندارد ثانی