درین ره گر به ترک خود بگویی

درین ره گر به ترک خود بگویی		ببینی کان چه می‌جویی خود اویی
تو جانی و چنان دانی که: جسمی		تو دریایی و پنداری که جویی
تویی در جمله عالم آشکارا		جهان آیینه‌ی توست و تو اویی
نمی‌دانم چو بحر بیکرانی		چرا پیوسته در بند سبویی؟
ز بی‌رنگی تو را چون نیست رنگی		از آن در آرزوی رنگ و بویی
به گرد خود برآ، یک بار، آخر		به گرد هر دو عالم چند پویی؟
مراد خود هم از خود بازیابی		عراقی، گر به ترک خود بگویی