نیاز به استراحت

با اينکه شيوه تازه زندگى تحميلى در جوامع صنعتي، جهانگردى را به‌عنوان ضرورتى حتمى و محسوس براى حيات فيزيکى و روانى ارائه نموده است. اما چنانچه ما در نيمهٔ نياز طبيعى و نياز فرهنگى جهانگردى را بپذيريم، مسلماً نياز به جهانگردى از شق دوم آن يعنى نياز فرهنگى سرچشمه مى‌گيرد.

به‌علاوه گفتنى است که نياز به جهانگردى با اينکه هر لحظه بيشتر احساس مى‌شود ولى جزء نيازهاى اوليه و اصلى انسان نيست. زيرا به اهميت يک نياز مستقيم نظير نياز به معاش روزانه نمى‌باشد. با اين حال نياز به جهانگردى راه حل مناسبى براى نيازهاى ثانويه بشر است.

در حقيقت تمدن صنعتى در مقابل نوع کارى که بر انسان تحميل مى‌نمايد و به‌واسطه الگوى روابط حاکم بر کار در اين جامعه، نياز به دوره‌اى جهت آسايش را خلق و پيشنهاد مى‌نمايد، که جهانگردى نيز مى‌تواند از آن استفاده کند. اما جهانگردى با اينکه راه حل مناسبى براى ساير نيازها است، ولى تنها فرم موجود براى استراحت و سرگرمى نمى‌باشد.

با اين همه، نياز به حالتى کششى و جذاب دارد. البته منظور، کششى نسبى است نه کششى مطلق. در حقيقت زمانى که جهانگردى به‌عنوان يکى از شيوه‌هاى فرهنگى رايج مطرح مى‌شود، نياز به گيرائى و دل‌بستگى خاصى پيدا مى‌کند. بررسى‌هاى به‌‌‌‌‌‌‌‌‌عمل آمده در اين زمينه نشان مى‌دهد که در اکثر موارد کاهش درآمدها الزاماً به معنى کاهش جهانگردى نيست. اين خصيصه را مى‌توان از مطالعه بحران‌هاى اقتصادى هفت‌ساله‌اى که پس از سال ۱۹۷۴ به وقوع پيوست به‌ خوبى درک کرد.

در اين سال‌ها تقاضاى جهانگردى همواره در حال افزايش بود. در حالى‌ که در همين دوران در جوامع صنعتى بحران ديده، مصرف بسيارى از مواد کاهش يافت اما جهانگردى خير.

(به نقل از کتاب‌هاى شرکت‌هاى هتلدارى و توسعه جهانگردى نوشته Alberto sessa - R.Bernardi).

گاهى اتفاق مى‌افتد که بعضى از مدل‌ها و انواع جهانگردي، مخصوصاً جهانگردى Elit به‌عنوان گونه‌اى از سمبل خودنمائى جلوه‌گر مى‌شود. در گذشته کم نبودند افرادى که جهانگردى مى‌کردند تا با افتخار بگويند: 'من هستم که مى‌توانم جهانگردى کنم' . 'من به طبقهٔ پولدار و خوش‌سليقه جامعه متعلق هستم' . 'من مى‌دانم وقتم را چگونه بگذرانم' . و غيره ولى امروز مطلب فرق کرده است. اکنون جهانگردى فعاليتى است که توده‌ها، جمعيت و گروه‌ها را در برمى‌گيرد. جهانگردى توليدى است صنعتى و استاندارد، با مصرفى وسيع و همه‌گير.

با اينکه در اثر استاندارد شدن خدمات جهانگردى نظير جاده‌ها، وسايل حمل و نقل، هتل‌ها، تسهيلاتى به‌وجود آمده است لذا براى افرادى که مايل هستند جهانگردى را به‌عنوان عاملى در جهت جدائى خود از ديگران مورد استفاده قرار دهند، يک سلسله نيازهاى روانى چندگانه در پاره‌اى از افراد به‌خصوص، بروز مى‌کند. درست از همين جا است که اختلاف بين جهانگردى گروهى و جهانگردى اشرافى Elite نمايان مى‌شود.