پريکارد سفت منجر به اختلال در پر شدن قلب، افزايش فشار وريدى سيستميک و ريوى (Pulmonary) و کاهش برونده قلبى مىشود. پريکاردت فشارنده ناشى از التيام و ايجاد جوشگاه (Scar) در برخى از بيمارانى است که قبلاً دچار پريکارديت شدهاند. شايعترين علل عبارتند از: ويروسي، سل، سابقه جراحى قلب، اورمي، پريکارديت ناشى از نئوپلاسم.
|
|
|
|
شرح حال شروع تدريجى تنگىنفس، احساس خستگي، ادم پا، برآمدگى شکم؛ علائم نارسائى بطن چپ ناشايع هستند.
|
|
|
معاينه بالينى تاکىکاردي، اتساع وريد ژوگولار (با نزول واضح y) که با دم افزايش بيشترى مىيابد [علامت کوسمال (Kussmaul's sign)]؛ هپاتومگالي، آسيت، ادم محيطى شايع است؛ گاهى اوقات بهدنبال S2 يک صداى دياستولى تيز بهنام 'ضربه پريکاردي' وجود دارد.
|
|
|
آزمايشگاه ECG ولتاژ اشتقاقهاى اندامها کاهش مىيابد؛ آريتمىهاى دهليزى شايع است.
|
|
|
CXR يک حاشيه (Rim) ناشى از کلسيفيکاسيون پريکارد در بيش از ۵۰ درصد بيماران ديده مىشود.
|
|
|
اکوکارديوگرام پريکارد ضخيمشده، انقباض طبيعى بطن؛ توقف ناگهانى پر شدن بطن در ابتداى دياستول.
|
|
|
فشار دياستولى تمام حفرات قلب يکسان مىشود؛ ترسيم فشار بطنى نماى 'فرورفتگى و سطح صاف' (Dip and Plateau) را نشان مىدهد (که آنرا از کارديوميوپاتى محدودکننده متمايز مىسازد.) بيماران دچار پريکارديت فشارنده بايد از نظر سل تحت بررسى قرار گيرند.
|
|
|
CT يا MRI پريکارد ضخيمشده را دقيقتر از اکوکارديوگرام نشان مىدهد.
|
|
|
برداشتن پريکارد به کمک جراحي، بهبود پيشرونده در طى چند ماه رخ مىدهد.
|
|
|
دچار افيوژن بىعلامت پريکارد با علت نامشخص
|
|
در صورتىکه شرح حال دقيق و معاينه فيزيک علت خاصى را مطرح نکند، انجام مورد زير ممکن است به تشخيص منجر شود:
|
|
- آزمون پوستى و کشت جهت سل
|
|
- اندازهگيرى آلبومين سرم و پروتئين ادرار (سندرم نفروتيک)
|
|
- کراتينين و BUN سرم (نارسائى کليه)
|
|
- آزمونهاى عملکرد تيروئيد (ميکسدم)
|
|
- SLE) ANA و ساير بيمارىهاى کلاژن - وازکولار)
|
|
- بررسى از نظر ابتلاء به يک تومور اوليه (بهخصوص ريه و پستان)
|