یکشنبه, ۹ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 28 April, 2024
مجله ویستا

علف‌کش‌های دی نیتروآنیلین


علف‌کش‌هاى دى نيتروآنيلين به‌عنوان علف‌کش‌هاى مورد استفاده در خاک براى کنترل گياهچهٔ علف‌هاى هرز مخصوصاً برگ‌باريک‌هاى يک‌ساله به‌کار مى‌روند. آنها همچنين تعداد محدودى از علف‌هاى هرز برگ‌پهن را نيز کنترل مى‌کنند. تعداد زيادى از آنها، هنگامى‌که مقادير زيادى از آنها استفاده مى‌شود، قياق‌هاى حاصل از بذر و ريزوم هر دو را کنترل مى‌کنند.
تعداد زيادى از گياهان زراعى مهم همچون سويا، لوبيا خشک و سبز، پنبه، توتون، بادام زمينى و بسيارى از ميوه‌جات، سبزيجات و گياهان زينتى مقاومت خوبى به اعضاء اين گروه از علف‌کش‌ها نشان مى‌دهند. دينيتروآنيلين‌ها از نظر فراريت و حساسيت به تجزيه نورى از علف‌کش‌هاى نيازمند به مشارکت در خاک (مثل تريفلورالين) بدون اتلاف قابل توجهى روى سطح خاک به‌کار مى‌روند (مثل اوريزالين) استعداد دارند. تمامى آنها ميل به جذب کلوئيدهاى خاک دارند. آنها را يا به طريق مکانيکى و يا با آبيارى به داخل خاک منتقل مى‌کنند
دى نيتروآنيلين‌ها اساساً هيچ فعاليتى بر شاخ و برگ گياهان ندارند. آنها به‌راحتى توسط گياهچه‌هاى در حال جوانه‌زنى جذب مى‌شوند. اما انتقال آنها در گياه معنى‌دار نيست. اثرات اصلى آنها ممانعت از رشد ريشه‌ها است، به اين طريق که ضمن اختلال در ميتوز از تشکيل ديوارهٔ سلولى معمولى جلوگيرى به‌عمل مى‌آورند. علايم اثر آنها، باد کردن نوک ريشه‌ها و ممانعت از تشکيل ريشه‌هاى جانبى يا ثانويه مى‌باشد. بخش هوائى گياه ممکن است سبز شده و براى مدتى طبيعى به‌نظر برسد اما توقف ممانعت از رشد ريشه سرانجام منجر به مرگ کامل گياه مى‌شود.
با جايگذارى صحيح مى‌توان عملکرد آنها را انتخابى کرد؛ براى مثال هنگامى‌که گياه زراعى داراى ريشه‌اى عميق باشد؛ علف‌کش را در سطح خاک با خاک مخلوط مى‌کنند. البته در حالات ديگر، براى استفاده از علف‌کش بايستى به مقاومت طبيعى گياه زراعى توجه شود. مکانيسم مقاومت داخلى گياه نامعلوم است اما امکان دارد به الگوى رشد گياه بستگى داشته باشد. در ابتدا از رشد ريشه‌هاى برگ‌پهن‌هاى مقاوم که در منطقه علف‌کش جوانه مى‌زنند، ممانعت به‌عمل مى‌آيد اما رشد سريع ريشهٔ اصلى آن را از منطقهٔ علف‌کش خارج کرده و سرانجام رشد طبيعى ريشه از سر گرفته مى‌شود.
دى نيتروآنيلين‌ها در تمام طول فصل علف‌هاى هرز را کنترل مى‌کند و معمولاً در کمتر از ۱۲ ماه در خاک تجزيه مى‌شوند. مصرف مقادير بيشتر از معمول آن مى‌تواند در خاک باقى مانده و باعث آسيب رساندن به گياهان زراعى حساس بعدى مى‌شود.


همچنین مشاهده کنید