حکایت

چه خوش گفت شاگرد منسوج باف		چو عنقا برآورد و پیل و زراف
مرا صورتی برنیاید ز دست		که نقشش معلم ز بالا نبست
گرت صورت حال بد یا نکوست		نگارنده‌ی دست تقدیر، اوست
در این نوعی از شرک پوشیده هست		که زیدم بیازرد و عمروم بخست
گرت دیده بخشد خدواند امر		نبینی دگر صورت زید و عمرو
نپندارم ار بنده دم درکشد		خدایش به روزی قلم درکشد
جهان آفرینت گشایش دهاد		که گر وی ببندد نشاید گشاد