فریدون به خورشید بر برد سر

فریدون به خورشید بر برد سر		کمر تنگ بستش به کین پدر
برون رفت خرم به خرداد روز		به نیک اختر و فال گیتی فروز
سپاه انجمن شد به درگاه او		به ابر اندر آمد سرگاه او
به پیلان گردون کش و گاومیش		سپه را همی توشه بردند پیش
کیانوش و پرمایه بر دست شاه		چو کهتر برادر ورا نیک خواه
همی رفت منزل به منزل چو باد		سری پر ز کینه دلی پر ز درد
به اروند رود اندر آورد روی		چنان چون بود مرد دیهیم جوی
اگر پهلوانی ندانی زبان		بتازی تو اروند را دجله خوان
دگر منزل آن شاه آزادمرد		لب دجله و شهر بغداد کرد