غزل

تومینالی و کس را زان خبر نه		وزان زاری ترا خود درد سر نه
دل اندر مهر من بستی و آنگاه		ز من حاصل بجز خون جگر نه
مرا زلفی چو زنجیرست و از تو		کسی در عاشقی دیوانه تر نه
سخن بسیار میدانی وزین سال		سخن‌ها در دل من کارگر نه
مرا جز عشقبازی مصلحت‌هاست		ترا جز عاشقی کار دگر نه
طلب گار و ترا چیزی نه بر جای		خریدار و ترا در کیسه زر نه
بدین سرمایه عاشق چون توان شد؟		به ترک عشق میگویی و گر نه