وفا داری

رفت محیا شبی به خانه و دید		زن خود با غیاث بازاری
گفت ای قحبه این چه اطوار است		دیگران را به خانه می‌آری
سخنی در جواب شوهر گفت		که از آن فهم شد وفاداری :
چکنم کان نمی‌توانی کرد		تو که سد من دل و شکم داری
«اسب لاغر میان به کار آید		روز میدان نه گاو پرواری »