ای یار، مکن، بر من بی‌یار ببخشای

ای یار، مکن، بر من بی‌یار ببخشای		جانم به لب آمد ز تو، زنهار ببخشای
در کار من غمزده ای دوست نظر کن		بر جان من دلشده ای یار، ببخشای
زان پیش که از حسرت روی تو بمیرم		بس دور بماندم ز تو بیمار، ببخشای
اینک به امیدی به درت آمده‌ام باز		این بار مکن همچو دگربار، ببخشای
مرغ دل من بی‌پر و بی‌بال بمانده است		در دام فراق تو نگونسار، ببخشای
آن رفت که آمد ز من دلشده کاری		اکنون که فرو مانده‌ام از کار، ببخشای
از کرد عراقی خجل و خوار بماندم		مگذار چنینم خجل و خوار، ببخشای