اقدامات پیش از جراحی

پس از ارزيابى اوليه، نبايد از استفاده از مسکن‌هاى مخدر خوددارى کرد. مسکن‌ها اگر با دوز متوسط تجويز شوند نه يافته‌هاى فيزيکى مفيد را مخفى مى‌کنند و نه بروز پيشرفت بعدى آنها را از نظر دور نگه مى‌دارند. علاوه بر اين، ممکن است توده‌هاى شکمى پس از برطرف شدن اسپاسم مجال بروز تظاهر پيدا کنند. دردى که با وجود تجويز دوز کافى از مواد مخدر تسکين نمى‌يابد نشانهٔ يک وضعيت خطرناک است که به جراحى نياز دارد.

در بيمارانى که احتمال دارد تحت عمل جراحى قرار بگيرند و يا آنهائى که دچار هماتمز يا استفراغ حجيم و يا مشکوک به انسداد روده يا ايلئوس فلجى شديد هستند، بايد لولهٔ نازوگاستريک گذاشته شود. به اين ترتيب در بيمارانى که مبتلا به مسموميت داروئى يا مسموميت با الکل هستند. بيماران در حال کُما و ناتوان، و بيماران سالمندى که رفلکس‌هاى سرفه در آنها مختل شده از آسپيراسيون پيشگيرى مى‌شود. با اين حال، از آنجا که لوله با رفلکس سرفه تداخل و ايجاد ناراحتى مى‌کند، در صورت برطرف شدن خطر بايد خارج شود.

يبوست به‌ندرت ممکن است شکم حاد واقعى ايجاد کند و تا زمانى‌که احتمال وجود انسداد رودهٔ رد شود، به‌هيچ وجه نبايد تنقيه يا مُسهل تجويز شود.

جدول انديکاسيون‌هاى جراحى اورژانس در بيماران مبتلا به شکم حاد

	يافته‌هاى فيزيکى
			گاردينگ يا سفتى غيرارادى، به‌خصوص در صورتى‌که منتشر باشد.
			حساسيت لوکاليزهٔ شديد يا پيشرونده
			اتساع سفت يا پيشرونده
			توده حساس شکمى يا رکتال همراه با تب بالا يا هيپوتانسيون
			خونريزى از رکتوم با شوک يا اسيدوز
			يافته‌هاى نامشخص در شکم همراه با:
					سپتى‌سمى (تب بالا، لکوسيتوز شديد يا در حال افزايش، تغييرات مغزي، يا افزايش مقاومت به گلوکز در يک بيمار ديابتى)
					خونريزى (شوک يا اسيدوز غيرمنتظره، افت هماتوکريت)
					ايسکمى مشکوک (اسيدوز، تب، تاکيکاردى)
					بدشدن حال عمومى با درمان علامتى
	يافته‌هاى راديولوژيک
			پنوموپريتوئن (هواى درون صفاق)
			اتساع واضح يا پيشرونده روده
			نشت آزاد مادهٔ حاجب
			ضايعهٔ فضاگير در اسکن، همراه با تب
			انسداد شريان مزانتريک در آنژيوگرافى
	يافته‌هاى اندوسکوپيک
			پارگى يا خونريزى غيرقابل کنترل ضايعهٔ گوارشى
	يافته‌هاى پاراسنتز
			خون، صفرا، چرک، محتويات روده، يا ادرار