در مرثیه‌ی جمال الدین اصفهانی وزیر صاحب موصل و وحی...

جمال شاه سخا بود و بود تاج سرم		وحید گنج هنر بود و بود عم به سرم
به سوی این دو یگانه به موصل و شروان		دلی است معتکف و همتی است برحذرم
هنر بدرد ز دندان تیز سین سخا		دلم درید و بخائید گوشه‌ی جگرم
سخا بمرد و مرا هر که دید از غم و درد		گریست بر من و حالم چو دید در بدرم
منم غریق غم و اندهان که در شب و روز		غم جمال برم و انده وحید خورم
آه به من می‌رسد ز سختی و رنج		که به جان مرگ را خریدارم
جای من نقطه‌ای است گوئی راست		زانکه سرگشته زیر پرگارم