زگیل‌ها

زگيل‌ها برجستگى‌هاتى کوچک و تا حدودى مسرى هستند که به‌علت بيش از ۳۵ نوع ويروس پاپيلوماى انسانى پديد مى‌آيند. اين ويروس باعث مى‌شود که سلول‌هاى روپوست عفونى شده و به ‌سرعت تکثير يابند و ايجاد يک برآمدگى پوستى توده مانند کنند. برخى زگيل‌هاى به‌خصوص آنها که در مقعد و نواحى تناسلى و در حنجره به‌وجود مى‌آيند با ايجاد تومورهاى بدخيم همراه هستند.

زگيل‌ها به همه شکلى ظاهر مى‌شوند. زگيل‌هاى عادى معمولاً کوچک هستند و قطر آنها از يک‌شانزدهم تا يک‌دوم اينچ متغير است و داراى سطحى برآمده، نامنظم و گل‌کلمى هستند. قوام آنها سفت است و رنگ آنها از صورتى کم‌رنگ تا برنزه، زرد، خاکستري، يا قهوه‌اى متغير است. اين زگيل‌ها اطراف مناطقى که در معرض ضربه قرار دارند (مثل صورت، دست‌ها، آرنج‌ها، زانوها، و ناخن انگشت افرادى که ناخن‌هاى خود را مى‌جوند) ظاهر مى‌شوند. آنها در کودکان شايع‌تر هستند و به‌ندرت در سالخوردگان ايجاد مى‌شوند.

وقتى زگيل‌ها در سطوحى که متحمل فشار هستند (مثل کف دست‌ها و کف پاها) ظاهر شوند، به سمت داخل رشد مى‌کنند. اين زگيل‌ها اغلب در دسته‌هائى که تحت‌عنوان زگيل‌هاى موزائيکى شناخته مى‌شوند، يافت مى‌شوند.

زگيل‌هاى مسطح مى‌توانند در همه‌جا بروز کنند ولى اغلب پشت دست‌ها و روى صورت يافت مى‌شوند. اين زگيل‌ها تمايل دارند که به وفور گسترش يابند، بنابراين ۲۵ تا ۱۰۰ عدد از آنها ممکن است موجود باشد. اگر اين زگيل‌ها در محل روئيدن ريش بروز کنند، تراشيدن ريش ممکن است دشوار شود زيرا اين عمل ايجاد ضايعات بى‌شمارى مى‌شود که در اثر بريدگى و تلقيح به خود به‌وجود آمده‌اند.

آيا زگيل مسرى است؟ در واقع به‌طور مسلم اين‌طور است ولى به‌علت تأخير طولانى بين تماسس و ظهور ضايعات تعيين شخص مسئول انتقال تقريباً غيرممکن است. آسيب‌پذيرى نسبت به زگيل به ميزان زيادى در بين افراد متفاوت است. به‌نظر مى‌رسد، افرادى که در معرض حساسيت‌ها قرار دارند، مستعد ابتلاء به زگيل باشند. چون پزشکان مراقبت‌هاى ويژه‌اى را در برخورد با زگيل اعمال نمى‌کنند، معمولاً تصور مى‌شود که ميزان سرايت اين عارضه اندک است و مسلماً نيازى به دورى کردن از افراد مبتلا به زگيل وجود ندارد. با اين حال اين نکته در مورد زگيل‌هاى تناسلى صادق نيست و اين عارضه يک عفونت مقاربتى به‌ شدت مسرى است که ‌به‌طور کامل‌تر در مبحث زگيل‌هاى تناسلى بررسى شده است.

درمان

اکثر زگيل‌ها خودبه‌خود ظرف ۶ تا ۲۴ ماه برطرف مى‌شوند. اين خاصيت بيمارى است که احتمالاً باعث به‌وجود آمدن تعداد زيادى از روش‌هاى درمانى عاميانه و افسانه‌اى شده است. طرفدارى هاکل برى‌فين (قهرمانان داستان‌هاى مارک تواين - م.) از دست زدن به گربهٔ مرده (احتمالاً صد و دومين روش مورد استعمال آنها) و قسم خوردن تام ساير (قهرمانان داستان‌هاى مارک تواين - م). با آب شهامت را به‌ خاطر آوريد. اين روش‌ها تنها وقتى کارساز بودند که به روش خاصى با اين امر خطير برخورد مى‌شد و ورد جادوئى کاملاً درست ادا مى‌گرديد.

با اين وجود درمان‌هاى خانگى معمولاً مؤثر نيستند. اگر مايل هستيد که زگيل‌هاى عادى شما را خود شما درمان کنيد، مى‌توانيد داروئى به نام وارت‌آف را که حاوى اسيدساليسيليک و اسيد لاکتيک در محلول کولوديون (محلولى لزجى متشکل از پيروکسيلين، اتر و الکل - م)، است، خريدارى کنيد. اين دارو به‌طور روزانه (هرگز نبايد روى صورت به‌کار رود) و به ‌مدت چند هفته تا برطرف شدن زگيل، مصرف مى‌شود. از دستورعمل اين دارو به‌دقت پيروى کنيد و از تماس آن با پوست سالم اطراف خوددارى کنيد.

در صورتى‌که هرگونه شکى در برخورد با زگيل داريد، با متخصص بيمارى‌هاى پوست مشورت کنيد.

هرگز زگيل را با چاقو يا تيغ نبريد. اين کار تنها باعث خونريزي، عفونت و گسترش زگيل‌ها خواهد شد. از جويدن ناخن‌هاى خود نيز بپرهيزيد. زيرا اين عمل نيز تنها باعث افزايش احتمال گسترش زگيل‌ها خواهد شد.

روش‌هاى درمانى متعددى وجود دارند که پزشک مى‌تواند آنها را توصيه کند. اين روش‌ها عبارتند از: انجماد، مواد سوزاننده، درمان با اشعهٔ ليزر و جراحي. زگيل‌هاى کف پا که اغلب بسيار دردناک هستند و باعث اختلال در راه رفتن مى‌شوند، معمولاً با مواد سوزاننده و بعد از آن با انجماد و ساير روش‌هاى تخريبى درمان مى‌شوند. زگيل‌هاى کوچک مسطح اغلب به‌طور موفقيت‌آميزى با داروى ترتينوين (رتين A) که براى آکنه نيز به‌کار مى‌رود، درمان مى‌شوند. شما بايد براى تجويز اين دارو به پزشک مراجعه کنيد.