در هجو

نه نجیب از پی آن شد به فلک بر کورا		همتی بود که آن می‌شد و او بر فتراک
واینکه در خاک فتادست کنون هم زان نیست		که گزافیست ز دوران و بدی از افلاک
فلک از دور همی دیدش کی دانست او		که نه با صورت خوبست و نه با سیرت پاک
برکشیدش ز جهان تا به مقامی که ازوی		هرکه برتر شود ایمن بود از بیم هلاک
چون بدیدش که کسی نیست رها کردش باز		تا دگرباره نگونسار درافتاد به خاک